مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

در اين مطالعه اثر متغيرهاي اقتصادي بر توزيع اندازه مزارع بررسي شده است. آمارهاي اين مطالعه ازنتايج تفصيلي آمارگيري کشاورزي سال هاي 1367 و 1382 براي 16 استاني که از لحاظ مرزهاي جغرافيايي در اين دوره زماني تغييري نداشته اند، جمع آوري شده است. سپس متغير هاي مقطعي و سري زماني توسط مدل ترکيبي مورد ارزيابي قرار گرفته و FSI به عنوان شاخص اندازه مزرعه تعيين شده است. عامل هايي مانند سهم ارزش فروش مزارع غله، مزارع ميوه و سبزي و مزارع دامي از کل ارزش فروش کشاورزي و سهم توليد کشاورزي از کل توليد ناخالص، از عامل هاي موثر بر نابرابري اندازه مزرعه مي باشند. يافته هاي مطالعه نشان مي دهد كه هر چه سهم فروش اين نوع مزارع افزايش يابد، نابرابري اندازه مزرعه کاهش مي يابد. واحدهاي توليدي ميوه و سبزي و دامي با وسعت کم نيز مي توانند بقا خود را در بازار حفظ کنند و فقط سهم فروش کمتري نسبت به مزارع بزرگتر، در بازار خواهند داشت که اين موضوع سبب افزايش نابرابري اندازه مزرعه خواهد شد. افزون بر اين مشاهده شد که رشد بخش کشاورزي در مقابل بخش هاي ديگر، به علت وجود نظام فعلي زمين هاي انفرادي، بر نابرابري اندازه مزرعه مي افزايد. بر اساس نتايج، حمايت از فرآيند يکپارچه سازي اراضي زراعي يکي از راهکارهاي مناسب توصيه شده است.