مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

هدف از اين مطالعه، کاربرد مدل برنامه ريزي آرماني فازي با رويکرد حد تغييرات مجاز در تعيين الگوي بهينه کشت كشاورزان شهرستان نيشابور است. براي اين منظور، 6 آرمان فازي شامل كمينه کردن مصرف آب، کود شيميايي، ماشين آلات، بيشينه کردن بازده برنامه اي، اشتغال نيروي کار و توليد در قالب شش سناريوي وزني با هم مقايسه شدند. نتايج نشان داد که در بيشتر سناريوها، 3 آرمان اول به طور کامل برآورده مي شود و نيازي به اختصاص مقادير حد تغييرات مجاز به آن ها وجود ندارد. مقايسه الگوي کشت موجود با الگوهاي کشت به دست آمده از سناريوهاي مختلف بيانگر آن است که براي دستيابي به آرمان هاي بالا، سطح زيرکشت محصولات ذرت دانه اي و سيب زميني نسبت به وضعيت موجود بايستي افزايش و گندم و جو کاهش يابد. افزون بر آن، استفاده از تابع فاصله اقليدسي نشان داد که سناريوهاي 3 و 6 که هر دو به الگوي کشت مشابهي منجر مي شوند داراي کمترين فاصله نسبت به نقطه ايده آل هستند و بيشتر از سناريوهاي ديگر به تامين هدف ها فوق نزديک هستند. در پايان، با توجه به نتايج به دست آمده، پيشنهادهايي ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ