مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

يکي از چالش هاي موجود در مديريت منابع آب، تخصيص بهينه آن بين بخش ها و مصارف مختلف است. اين مساله با افزايش جمعيت و تقاضا روز به روز حادتر مي شود. در اين مطالعه، مديريت منابع آب در شهرستان ساوجبلاغ با استفاده از مدل برنامه ريزي چند هدفه بررسي شد. بر اساس مدل، ميزان تخصيص بهينه آب در منطقه مشخص و درصد تغييرات آن با شرايط موجود مقايسه شد. نتايج نشان داد که مقدار بهينه پمپاژ در ماه هاي گرم سال افزايش مي يابد. افزون بر آن، سطح زير کشت محصولات زراعي در سال خشک نسبت به مرطوب به طور محسوسي کاهش نشان داد. مقادير بهينه پمپاژ نيز در ماه هاي مختلف سال کم تر از ميزان پمپاژ فعلي منطقه بود. با توجه به يافته ها، براي پرهيز از آسيب بيش تر به سفره آب هاي زيرزميني منطقه لازم است سياست هاي مديريت منابع آب منطقه مورد تجديدنظر و مديريت عرضه و تقاضاي آب با هم مورد توجه قرار گيرد.