مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

دولت ها بيشتر وقت ها براي حمايت از درآمد كشاورزان، تخصيص بهينه منابع و توزيع عادلانه درآمدها، در بازارهاي كشاورزي مداخله مي كنند. به خاطر اهميت گندم در الگوي مصرفي خانوارهاي ايراني، اين كالا همواره مورد توجه سياست گزارن بوده است. دولت در چارچوب سياست غذاي ارزان، به مصرف گندم يارانه مي دهد و همچنين سياست هاي حمايتي تعيين قيمت تضميني، يارانه به نهاده هاي توليد و بيمه را براي توليد محصول گندم اجرا مي كند. دولت همچنين خريدار و فروشنده انحصاري گندم در كشور است. با توجه به پيوستگي در اجرا و هزينه هاي فزاينده برنامه هاي حمايتي از توليدكنندگان و مصرف كنندگان گندم، هدفي است كه در اين مقاله دنبال مي شود ارزيابي و تعيين تركيب بهينه سياست هاي دولت در بازار گندم است. براي دستيابي به اين هدف، از روش حداقل سازي (كمينه سازي) تابع زيان خالص اجتماعي استفاده شده است. سياست هاي اجرا شده در سال 1384 مبناي انجام اين مطالعه است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه متوسط كارايي انتقال سياست هاي جاري دولت حدود 87 درصد است و سياست حمايت از توليدكنندگان، كمترين زيان اجتماعي را نسبت به اجراي سياست غذاي ارزان به تنهايي و يا اجراي همزمان سياست غذاي ارزان و قيمت تضميني ايجاد كرده است. همچنين گرفتن اين سياست بيشترين كاهش در هزينه هاي دولت و بيشترين افزايش در رفاه ماليات دهندگان را ايجاد كرده است.