بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: متيل فنيديت از داروهاي اصلي در درمان اختلال نقص توجه و بيش فعالي مي باشد. بنا بر نظرسنجي باليني فرم خارجي اين دارو تحت عنوان ريتالين نسبت به فرم داخلي تحت عنوان استيمديت اثربخشي بيشتري دارد. هدف از اين تحقيق مقايسه اثربخشي متيل فنيديت ايراني با خارجي در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده دو سويه کور 200 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي مراجعه کننده به کلينيک هاي روانپزشکي شهر اصفهان بر اساس معيارهاي چهارمين ويرايش کتابچه تشخيصي و آماري اختلالات رواني در سال 1386 مورد مطالعه قرار گرفتند. به 100 نفر از آنها ريتالين و 100 نفر ديگر استيميديت تجويز شد و پس از 4 هفته ميزان تغيير شدت علايم بيماري با استفاده از پرسشنامه کانرز والدين مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي زوجي و مستقل و آناليز واريانس يک طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين کاهش نمره کانرز گروه ريتالين بعد از چهار هفته درمان 5/13± 63/19 و در گروه استيميديت 2/7±29/3 به دست آمد. داروي ريتالين در 83 نفر (3/83 درصد) بيماران موثر بود، در حالي که استيميديت تنها در 37 نفر (5/37 درصد) بيماران موثر بود.
نتيجه گيري: اين تحقيق نشان داد که فرم خارجي داروي متيل فنيديت (ريتالين) موثرتر از فرم داخلي آن (استيميديت) مي باشد.