بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: يکي از روش هاي درماني سندرم تونل کارپ، تزريق مواد بي حسي موضعي و کورتيکواستروئيد مي باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر کرم ليدوکائين و پريلوکائين با تزريق متيل پردنيزولون استات در مچ دست بر کاهش درد مبتلايان به سندرم تونل کارپ است.
مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع کارآزمايي باليني بوده و در درمانگاههاي طب فيزيکي و توانبخشي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شيراز در سال 1386 انجام گرديد. 65 نفر از مراجعه کنندگان که از نظر باليني و الکترودياگنوز دچار سندرم تونل کارپ با شدت خفيف تا متوسط بودند، انتخاب گرديدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه درماني تحت درمان با کرم موضعي ليدوکائين و پريلوکائين و تزريق يک واحد (40 ميلي گرم) متيل پردنيزولون استات در مچ دست قرار گرفتند. براي ارزيابي بيماران و تعيين شدت درد آنها از معيار سنجش بينايي استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور کاي آناليز شدند.
يافته ها: ميانگين شدت درد قبل، پس از درمان و 4 هفته پس از آن در گروه تحت درمان با کرم موضعي ليدوکائين و پريلوکائين 98/0±8/5، 82/0±7/0 و 2/1±1/2 و در گروه تحت درمان با متيل پردنيزولون استات 1±7/5، 5/1±4/2 و 4/1±6/1 بود (001/p<0).
نتيجه گيري: کرم ليدوکائين و پريلوکائين باعث کاهش درد ناشي از سندرم تونل کارپ مي گردد و مي تواند به عنوان يک روش مناسب و غير تهاجمي براي کاهش علايم سندرم تونل کارپ با شدت خفيف تا متوسط مورد استفاده قرار گيرد.