بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: وجود منيزيم براي متابوليسم قند لازم است و ممکن است باعث آزادسازي و فعال شدن انسولين شود، افزايش مقدار گلوگز خون در بيماران ديابتي باعث کاهش منيزيم خون و کمبود آن در ادرار مي شود. در اين مطالعه اثر تجويز منيزيم خوراکي بر غلظت گلوکز و درد ناشي از آزمون فرمالين در حيوانات ديابتي مورد آزمايش قرار مي گيرد.
مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي بر روي 80 سر موش سفيد صحرايي نژاد ان ام آر آي در ده گروه هشت تايي شامل؛ کنترل، ديابتي، چهار گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و چهار گروه سالم تحت تيمار منيزيم در سال 1387ـ1386 در دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي قزوين انجام گرديد. در گروههاي تحت تيمار منيزيم، سولفات منيزيم به ترتيب يک، دو، سه و چهار هفته به صورت خوراکي با غلظت 10 گرم در ليتر به صورت محلول در آب تجويز گرديد. القا ديابت با تزريق درون صفاقي استرپتوزوسين با دوز 60 ميلي گرم بر کيلوگرم صورت مي گرفت. ضمن اندازه گيري وزن حيوانات، اندازه گيري قند خون با استفاده از کيت بيوشيميايي و به روش آنزيماتيک ـ کالريمتريک انجام شد. جهت بررسي درد حاد و مزمن از آزمون فرمالين استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و آزمون هاي آناليز واريانس و توکي انجام شد.
يافته ها: داده هاي مورد بررسي از گروههاي مذکور با سنجش غلظت گلوکز موجود در سرم و وزن حيوان جمع آوري شدند. تفاوت بين گروههاي کنترل و ديابتي هم در غلظت گلوکز و هم ميزان وزن حيوان با P<0.0001 برجسته نشان داد. در ميان گروههاي ديابتي تحت تيمار منيزيم نيز ميزان غلظت گلوکز بين 1 و 2 با P<0.005 و بين 1 و 2 گروه 3 و 4 نيز با P<0.0001 برجسته نشان داد. تفاوت آماري بين گروه 2 و دو گروه 3 و 4 به ترتيب با P<0.001 و P<0.01 معني دار بود. تفاوت آماري بين چهار گروه تحت تيمار منيزيم و گروه ديابتي نيز با سطح معني داري P<0.0001 برجسته بود. تفاوت آماري بين چهار گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و گروه کنترل، سطح معني داري بين گروه کنترل و 1 با P<0.0001 و بين کنترل و 2 با P<0.05 را نشان داد. ميانگين وزن بين گروه ديابتي و گروههاي 1 و 2 بدون تفاوت معني دار و براي 3 و 4 به ترتيب با P<0.01 و P<0.0001 برجسته بود. در اين مطالعه سنجش درد دو فازي در آزمون فرمالين با رفتارهاي پاسخ به درد يعني ليسيدن مکان تزريق و جمع کردن پوست پشت صورت گرفت.
نتيجه گيري: تجويز منيزيم در گروههاي ديابتيک باعث افزايش وزن و کاهش قند خون به صورت وابسته به دوز شده است. اگر چه کاهش سطح گلوگز در هفته هاي 3 و 4 به حد کنترل مي رسد، ولي اين موضوع در خصوص وزن مشاهده نمي شود. در دو گروه ديابتي تحت تيمار منيزيم و گروه ديابتي تشديد درد نسبت به گروه کنترل برجسته بود.

 نسخه قابل چاپ