بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: پرخطرترين دوران زندگي هر فرد چند روز اوليه زندگي اوست، به طوري که ميزان مرگ و مير در اين روزها برابر با عمر است. يکي از دلايل اين امر، آسيب هاي زايماني است. استفاده از اطلاعات مربوط به ميزان انواع آسيب هاي زايماني و عوامل احتمالي مرتبط به آن مي تواند زمينه ساز اقدامات مداخله اي جهت کاهش عوامل قابل پيشگيري آسيب هاي موقت و يا دايمي در نوزادان قرار گيرد. هدف از اين پژوهش تعيين آسيب هاي زايماني و عوامل احتمالي مرتبط با آن در نوزادان متولد شده بوده است.
مواد وروش ها: اين يک مطالعه توصيفي به صورت طولي بود که بر روي 2005 نوزاد متولد شده در بيمارستان امام سجاد (ع) ياسوج در سال 1384 انجام شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه اي بود که در آن ميزان بروز آسيب هاي زايماني و عوامل احتمالي مرتبط با آن ثبت گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و آزمون مجذورکاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: در اين تحقيق مشخص شد که از بين 2005 نوزاد مورد بررسي، 1412 نفر (70.4 درصد) به روش زايمان طبيعي و 593 نفر (29.6 درصد) به روش زايمان سزارين متولد شدند که تعداد 153 نفر (10.8 درصد) از زايمان هاي واژينال و تعداد 22 نفر (3.7 درصد) از زايمان هاي سزارين با آسيب زايماني همراه بوده است. در مجموع 204 مورد آسيب زايماني در 175 نوزاد (8.7 درصد) گزارش شد که اين آسيب ها به ترتيب شامل؛ کاپوت سوکسيدانئوم 75 مورد (36.7 درصد)، خونريزي تحت ملتحمه 57 مورد (27.9 درصد)، سفال هماتوما 21 مورد (10.2 در صد)، اريتم و خراشيدگي صورت 18 مورد (8.8 درصد)، اکيموز صورت 13 مورد (6.3 درصد)، آنسفالوپاتي هيپوکسيک ـ ايسکيک 7 مورد (3.4 درصد)، فلج شبکه بازويي 7 مورد (3.4 درصد)، شکستگي استخوان ترقوه 3 مورد (1.4 درصد)، فلج عصب صورتي يک مورد (0.4 درصد) و ساير ضايعات پوستي 2 مورد (0.9 درصد) بودند، عوامل خطرزا شامل؛ زايمان سخت واژينال، بالا بودن سن جنيني، نمره آپگار پايين دقيقه اول، شيفت کاري شب پرسنل زايشگاه، استفاده از واکيوم و ديستوشي شانه بودند.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه حاکي از ميزان بالاي آسيب هاي زايماني در جمعيت مورد مطالعه است. با توجه به اينکه برخي از عوامل خطرزاي به دست آمده در اين مطالعه قابل پيشگيري مي باشد، لذا لازم است براي حذف يا کاهش آن ها، اقدامات پيشگيرانه به عمل آيد.

 نسخه قابل چاپ