بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: بيماري ديابت قندي يکي از شايع ترين بيماري ها در جوامع بشري است. گليکوزيلاسيون غيرآنزيمي پروتئين ها در بيماري ديابت آثار مخربي بر ساختمان و کارکرد پروتئين ها دارد. گليکوزيلاسيون غيرآنزيمي پروتئين ها مي تواند سبب برخي از عوارض بيماري ديابت از جمله رتينوپاتي و نفروپاتي گردد. يکي از راه هاي جلوگيري از اين واکنش استفاده از گياهان دارويي است. بابونه، ميخک و سير گياهان دارويي هستند که ترکيبات آلکالوئيدي آن ها داراي خاصيت آنتي اکسيداني مي باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير عصاره بابونه، ميخک و سير بر روي واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين در شرايط آزمايشگاهي انجام گرفت.
مواد و روش  ها: در اين مطالعه تجربي که در سال 1386 در دانشکده پزشکي شهيد بابايي قزوين انجام گرفت، عصاره هاي هيدروالکلي بابونه، ميخک و سير تهيه شد. در حضور غلظت هاي مختلف (0.01، 0.05 و 0.1 گرم بر ليتر) عصاره بابونه، ميخک و سير واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين در شرايط آزمايشگاهي انجام شد و ميزان آلبومين گليکوزيله تعيين گرديد. براي اندازه گيري ميزان آلبومين گليکوزيله از روش نيتروبلوتترازوليوم استفاده شد. تغييرات جذب در 530 نانومتر به وسيله طيف سنج اپندورف اندازه گيري گرديد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي، آناليز واريانس يک طرفه و دانت تجزيه و تحليل گرديد.
يافته ها: در شرايط آزمايش، عصاره بابونه در غلظت هاي 0.01، 0.05 و 0.1 گرم بر ليتر به ترتيب داراي 9، 17 و 26 درصد اثر مهاري بر واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين بود. عصاره هاي ميخک و سير با غلظت 0.01 گرم بر ليتر سبب مهار واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين به ميزان 23 درصد گرديدند و با افزايش غلظت عصاره ها ميزان مهارشدن واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين کاهش يافت. در بين عصاره هاي استفاده شده عصاره بابونه با غلظت 0.1 گرم بر ليتر داراي بيشترين اثر بود.
نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان مي دهد که عصاره بابونه باعث کاهش واکنش گليکوزيلاسيون آلبومين در شرايط آزمايشگاهي مي گردد و در مورد عصاره هاي ميخک و سير در غلظت هاي کم اثر مهاري مشاهده مي شود و با افزايش غلظت اين اثر کاهش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ