بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: حلال هاي آلي کاربرد وسيعي در صنعت دارند. هپاتوتوکسيسيتي حلال هاي آلي هالوژنه مانند تتراکلريد کربن در مطالعه هاي مختلف تاييد شده است. اما در مورد ارتباط مواجهه شغلي با حلال هاي آلي آروماتيک از جمله؛ بنزن، تولوئن و زايلن با سميت کبدي آنها مطالعه هاي کمتري انجام شده است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثرات مواجهه طولاني مدت با مخلوط حلال هاي آلي آروماتيک در سطح بالاتر از حد مجاز بر روي سيستم کبدي بود.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه مقطعي از نوع توصيفي - تحليلي است که در سال 1387 در يکي از کارخانه هاي بزرگ خودروسازي کشور واقع در حومه شهر تهران انجام شد. گروه مورد کارگران شاغل در سالن رنگ کارخانه و گروه شاهد کارگران شاغل در سالن مونتاژ همان کارخانه بودند. ابتدا پرسشنامه اي حاوي اطلاعات مورد نياز مانند؛ سن و سابقه کار براي کليه 349 کارگر تحت بررسي تکميل شد و پس از لحاظ کردن معيارهاي خروج، 163 کارگر گروه مورد با 186 کارگر گروه شاهد از نظر سطح آنزيم هاي کبدي شامل؛ آلانين آمينو ترانسفراز، آسپارتات آمينو ترانسفراز و آلکالين فسفاتاز مقايسه شدند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي، کاي دو و رگرسيون خطي تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين سطح آلکالين فسفاتاز در گروه مورد به طور معني داري نسبت به گروه شاهد بالاتر بود(p<0.001) . مقادير آلانين آمينوترانسفراز و آسپارتات آمينوترانسفراز نيز در گروه مورد بالاتر از گروه شاهد بود، اما اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود. هم چنين افزايش آلکالين فسفاتاز با شاخص توده بدني و مصرف سيگار ارتباط معني داري داشت (به ترتيب p<0.001 و p<0.007)، اما ارتباط معني داري ميان سن و سابقه کاري با افزايش آلکالين فسفاتاز مشاهده نشد.
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که مواجهه با مقادير بيش از حد مجاز مخلوط حلال هاي آلي آروماتيک مي تواند باعث بروز اختلال خفيف عملکردي کبد از نوع کلستاتيک شود. بنابراين توصيه مي شود براي غربالگري کارگران مواجهه يافته با مخلوط حلال هاي آلي آروماتيک از تست هاي عملکردي کبد (به ويژه سنجش آلکالين فسفاتاز) که در دسترس، ارزان و غيرتهاجمي مي باشند، جهت تشخيص زودرس اختلال کبدي استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ