بانک مقالات پزشکی

مقدمه و هدف: ميزان حس درد و پاسخ التهابي در زنان و مردان متفاوت مي باشد. مطالعه هاي انجام شده نتايج قطعي دال بر اثرات هورمون هاي استروئيدي گنادي که عامل اصلي تفاوت هاي جنس نر و ماده است را بر التهاب به دست نمي دهد. تحقيقاتي چند در رابطه با اثر استروژن ها و آندروژن ها بر التهاب صورت گرفته و نتايج متناقضي ارايه گرديده است. هدف از اين پژوهش ارزيابي اثر تستوسترون بر التهاب القا شده به وسيله کاراگنون در موش هاي صحرايي نر گنادکتومي شده بود.
مواد و روش ها: اين يک مطالعه تجربي است که در سال 1385، در گروه فيزيولوژي دانشگاه علوم پزشکي شيراز انجام گرفت. تعداد 40 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار با وزن تقريبي 10±190 گرم انتخاب و به صورت تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند؛ گروه کنترل که هيچ دارويي دريافت نکردند، گروه شاهد که در آنها جراحي انجام مي شد، ولي بيضه ها خارج نمي گرديد، گروه گنادکتومي که 5/0 ميلي ليتر حلال (روغن زيتون) به صورت داخل صفاقي دريافت کردند و گروه گنادکتومي که تستوسترون انانتات (6 ميلي گرم به ازاي 100 گرم وزن بدن) در 5/0 ميلي ليتر حلال به صورت داخل صفاقي دريافت کردند. روز ششم بعد از گنادکتومي با تزريق کاراگنون 1 درصد به کف پاي راست موش ها التهاب ايجاد شد. ميزان التهاب بر اساس حجم پاي متورم با فرو کردن پا در جيوه و اندازه گيري وزن آن (با استفاده از رابطه بين وزن، حجم و چگالي) در مورد همه نمونه ها تعيين گرديد. داده ها به وسيله نرم افزار SPSS و آزمون آماري آناليز واريانس مورد بررسي و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج نشان داد که تستوسترون به طور معني دار باعث کاهش حجم پاي ملتهب در موش هاي گنادکتومي شده در مقايسه با گروه شاهد گرديد (p<0.01).
نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده در اين تحقيق تستوسترون موجب کاهش پاسخ التهابي القا شده به وسيله کاراگنون مي گردد. اين اثر تستوسترون احتمالا از طريق مهار توليد عوامل التهابي مثل اينترلوکين ها و يا کاهش گيرنده هاي عوامل التهابي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ