بانک مقالات پزشکی

زمينه و هدف: موفقيت در روابط خانوادگي و رضايت زناشويي تا حدود زيادي به برخورداري هر يک از زوجين به پاره اي آگاهي ها و مهارت هاي مرتبط با نقش زن و شوهري يا پدر و مادري وابسته است. هدف اين مطالعه تعيين ميزان تاثير آموزش مهارت هاي زندگي بر رضايت زناشويي زنان متاهل و شاغل بود.
روش بررسي: اين مطالعه شبه آزمايشي در سال 1389 بر روي 50 نفر از زنان متاهل شهر دو گنبدان انجام شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ و اطلاعات جمعيت شناختي در دو مرحله پيش از آموزش و يک سال پس از آموزش استفاده شد. داده ها با استفاده آزمون از آماري تي تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين سن شرکت کنندگان 35 سال، ميانگين تعداد فرزندان 1.8 نفر و ميانگين مدت ازدواج 10.36 سال بود. ميانگين کلي نمرات در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون معني دار بود (p<0.002). تفاوت کلي نمرات زير مقياس هاي موضوعات شخصيتي، ارتباط زناشويي، حل تعارضات و نظارت هاي مالي واقتصادي معني دار بود (p<0.05). در زير مقياس هاي روابط با بستگان و دوستان، فعاليت هاي مربوط به اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان تفاوت معني داري ديده نشد (p>0.05).
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد که آموزش مهارت هاي زناشويي در بهبود وضعيت زندگي زناشويي و رضايت زناشويي تاثير دارد و باعث ارتقاي کيفيت زندگي زنان متاهل مي شود.

 نسخه قابل چاپ