بانک مقالات پزشکی

زمينه و هدف: اختلالات خلقي گروهي از اختلالات رواني هستند که برکيفيت خلق و خوي شخص تاثير عميق گذاشته و نحوه ادراک وي را از خويش و محيط اطرافش دگرگون مي سازند. هدف اين مطالعه بررسي تاثير تمرين هاي استقامتي بر ميزان اختلالات خلقي (افسردگي و شيدايي) دانش آموزان پسر شهر ياسوج بود.
روش بررسي: در اين پژوهش نيمه تجربي و ميداني از دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر ياسوج 854 نفر به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب شده و پرسشنامه اختلالات خلقي بين آنان توزيع شد. تعداد 24 نفر از آنها علايم افسردگي و شيدايي داشتند که افراد دچار افسردگي به صورت تصادفي در دو گروه 9 نفره آزمايش و کنترل و افرادي که تمايل به شيدايي داشتند در دو گروه 3 نفره (آزمايش و کنترل) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق دو خرده مقياس افسردگي و شيدايي مربوط به پرسشنامه چند وجهي مينوسوتا بود. پس از آزمون اوليه، گروه هاي آزمايش 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 50 دقيقه تمرين هاي استقامتي را با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي انجام دادند. در طي اين مدت، گروه کنترل هيچ گونه تمرين ورزشي نداشتند. در پايان از 4 گروه، آزمون نهايي مجدد به عمل آمد. داده با آزمون هاي آماري تي مستقل و وابسته تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد، بين ميانگين نمرات افسردگي و نمرات شيدايي، پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش تفاوت معني داري مشاهده شد. علاوه بر اين، تفاوت معني داري بين گروه هاي آزمايش و کنترل از لحاظ نمرات افسردگي پس از مداخله مشاهده شد (p<0.001)، در حالي که تفاوت نمرات شيدايي بين اين دو گروه معني دار نبود (p>0.05).
نتيجه گيري: با توجه به نتايج مي توان عنوان کرد که تمرين هاي استقامتي تاثير معني داري بر کاهش افسردگي و شيدايي دارد و اين کاهش در اختلال افسردگي نسبت به شيدايي نمايان تر است.

 نسخه قابل چاپ