بانک مقالات پزشکی

زمينه و هدف: ارتقاي سطح کيفيت زندگي براي کنترل ديابت نوع 2 و عوارض آن مهم است. هدف اين مطالعه بررسي نقش عوامل جمعيت شناختي، روانشناختي و خصوصيات بيماري در پيش بيني کيفيت زندگي مبتلايان به ديابت نوع 2 بود.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي در درمانگاه هاي سرپايي ديابت دانشگاه علوم پزشکي تهران طي سال هاي 1390-1389 انجام شد. تعداد 269 نفر از بيماران ديابتي نوع 2 به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقياس هاي کيفيت زندگي، افسردگي DASS، خودمديريتي ديابت، دانش ديابتي و پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي - خصوصيات بيماري جمع آوري شدند و به کمک آزمون هاي آماري همبستگي و تحليل رگرسيون چند گانه به روش گام به گام تحليل شدند.
يافته ها: بين خودمديريتي و دانش ديابتي با کيفيت زندگي رابطه مثبت و معني دار و بين مدت ديابت، افسردگي، هموگلوبين گليکوزيله و عوارض ديابت با کيفيت زندگي رابطه منفي و معني دار به دست آمد (p<0.001). مدت ديابت، خودمديريتي، دانش ديابتي، هموگلوبين گليکوزيله، افسردگي، عوارض ديابت و وضعيت اجتماعي - اقتصادي به طور معني داري تغييرات مربوط به کيفيت زندگي مبتلايان به ديابت نوع 2 را پيش بيني کردند (p<0.001). مدت ديابت در تبيين کيفيت زندگي داراي بالاترين سهم بود.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد، مدت ديابت، خودمديريتي، دانش ديابتي، هموگلوبين گليکوزيله، افسردگي، عوارض ديابت و وضعيت اجتماعي اقتصادي در کيفيت زندگي مبتلايان به ديابت نوع 2 مهم هستند.