مقالات آفات و بيماريهاي گياهي

مگس ميوه زيتون Bactrocera oleae تا سال 1383 آفت قرنطينه اي خارجي زيتون محسوب مي شد و در حال حاضر مهم ترين آفت زيتون در کشور ما مي باشد. اين تحقيق به منظور بررسي امکان استفاده از روش محلول پاشي طعمه در شرايط اقليمي ايران، طي سال هاي 86-1384 در باغ آزمايشي زيتون در منطقه طارم سفلي، استان قزوين و در قالب طرح آزمايشي بلوک هاي کامل تصادفي، در چهار تيمار شامل: 1- مخلوط پروتئين هيدروليزه 3% + دلتامترين (امولسيون 2.5%) 1 در هزار 2- مخلوط پروتئين هيدروليزه 3% + ديمتوات (امولسيون 40%) 2 در هزار 3- اسپينوساد (GF-120) 2 هزار 4- شاهد در سال 1386 دو تيمار ديگر شامل، مخلوط پروتئين هيدروليزه 3% + مالاتيون (امولسيون 57%) 1 در هزار و عصاره گياه آنغوزه (Assa fetida) به ميزان 20% به تيمارها افزوده شد. آزمايش در چهار تکرار اجرا گرديد. بر اساس نتايج تحقيق و با تاکيد بر مسائل زيست محيطي، صرفه اقتصادي و اختلاف ناچيز درصد آلودگي توصيه مي شود، براي کنترل مگس ميوه زيتون با روش محلول پاشي طعمه، از ترکيب پروتئين هيدروليزه 3% + دلتامترين (امولسيون 2.5%) 1 در هزار به روش يک درخت در ميان، روي 2-1 مترمربع از شاخه و برگ درخت در جهت جنوب غربي استفاده گردد. در انبوهي جمعيت آفت در سطح پائين تر از آستانه زيان اقتصادي (کمتر از 5-3 عدد حشره کامل مگس ميوه زيتون جلب شده به تله مک فيل طي پنج روز) مي توان ترکيب اسپينوساد (GF-120) را نيز بکار برد.