مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: طرح پزشک خانواده از سال 1384 در ايران آغاز گشت. از مهم ترين وظايف اين طرح ارايه خدمات و مراقبت هاي اوليه بهداشتي است. در اين بررسي تاثير اجراي اين طرح بر روي روند تغييرات شاخص هاي مربوط به روش هاي مختلف پيشگيري از بارداري از سال 1382 تا سال 1386 در شهرستان ساري مورد ارزيابي قرار گرفت.
روش کار: جامعه آماري اين پژوهش که بصورت مقطعي صورت گرفته است، زنان همسردار 49-15 ساله واجد شرايط برنامه تنظيم خانواده بوده است. نمونه گيري به روش سرشماري و اطلاعات از روي زيج هاي حياتي مراكز مذكور استخراج گرديد. الگوي تغييرات زماني و مقايسه آن با شاخص هاي متناظر استان، با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري آناليز واريانس با تکرار مشاهدات و تست t مورد بررسي قرار گرفت.
نتايج: در اين مدت استفاده از روش هاي کاندوم، آمپول، وازکتومي و کل روش هاي پيشگيري از بارداري سير صعودي و بكار گيري روش هاي توبكتومي، IUD، قرص، نور پلانت و روش طبيعي، سيري نزولي داشتند. اين تغييرات براي روش هاي کاندوم، توبکتومي و طبيعي از نظر آماري معنادار (P<0.05) و براي ساير روش ها معنادار نبوده است (P>0.05). اختلاف ميانگين درصدهاي روش هاي مختلف پيشگيري از باردراي براي روش هاي کاندوم، آمپول، توبکتومي و قرص در دو مقطع قبل و بعد از اجراي طرح پزشك خانواده، از نظر آماري معنادار (P<0.05) و براي ساير روش ها معنادار نبوده است (P>0.05).
نتيجه گيري: در اين مطالعه مشخص گرديد كه روند كلي استفاده از اكثر روش هاي مطمئن در استان و شهرستان ساري رو به رشد بوده است (توفيقات نسبي حاصل شده است)؛ ولي دو روش قرص و توبكتومي در طول مدت مطالعه، روندي كاملا نزولي و نسبتا هماهنگ در استان و شهرستان ساري داشته است.

 نسخه قابل چاپ