مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: نقشه‌ بندي بيماري يا مرگ‌ مجموعه ‌اي از روش ‌هاي آماري است که با هدف به‌ دست آوردن برآوردهايي دقيق از ميزان ‌هاي بروز يا شيوع بيماري‌ ها يا مرگ به ‌كار گرفته مي ‌شوند در اين تحقيق، روش ‌هاي حداکثر درستنمايي، بيزتجربي و بيزکامل براي برآورد نقشه خطرنسبي مرگ کودکان زير يک ‌سال مناطق روستايي کشور مورد مقايسه قرار گرفت.
روش ‌‌کار: داده هاي مرگ کودکان زير يک ‌سال زيج‌ حياتي مناطق روستايي تحت پوشش دانشگاه‌ هاي علوم پزشكي کشور در سال‌ هاي 1380 و 1385 مورد تحليل قرار گرفت. برآورد پارامترهاي نقشه با استفاده از روش ‌هاي حداکثر درستنمايي، بيزتجربي (مدل پواسن گاما) و بيزکامل با به‌ كارگيري شبيه ‌سازي زنجير مارکف مونت ‌کارلو انجام شد. معيار انحراف از اطلاع براي مقايسه برازش مدل‌ هاي بيزي استفاده شد. نرم ‌افزارهاي R، WinBUGS وArcGIS  به ‌کار گرفته شدند.
نتايج: روش بيزکامل نشان داد خطر مرگ کودکان زير يک ‌سال در مناطق تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکي سيستان و بلوچستان در سال هشتاد (%95 Cl: 1.58-1.88) 1.73 و در سال هشتاد و پنج (%95 Cl: 1.50-1.75) 1.62 برابر متوسط کشوري بوده‌ است. در سال 1380 مناطق تحت پوشش دانشگاه‌ هاي علوم پزشکي بيرجند (45.1)، کردستان (23.1) و خراسان (21.1) و در سال 1385 بيرجند (42.1)، زنجان (39.1)، کردستان (36.1)، اردبيل (32.1)، زابل (28.1)، آذربايجان ‌غربي (18.1) و گلستان (14.1) خطر نسبي بالا و معني ‌داري داشته ‌اند (p<0.05). در سال 1380 كمترين خطر نسبي مربوط به مناطق دانشگاه علوم پزشکي تهران (%95 Cl: 0.34-0.74) 0.56 و در سال 1385 دانشگاه علوم پزشکي ايران (%95 Cl: 0.38-0.65) 0.52 بود (p<0.05).
نتيجه‌ گيري: با توجه به برازش مناسب روش بيزکامل در مقايسه با بيزتجربي و حداکثر درستنمايي، استفاده از اين روش پيشنهاد مي ‌شود.

 نسخه قابل چاپ