مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: با توجه به کم بودن مطالعات مبتني بر جمعيت و اطلاعات در ايران، اين مطالعه با هدف تعيين شيوع عيوب انکساري و برخي عوامل موثر بر آن در شهر مشهد انجام گرديد.
روش‌کار: طي يک مطالعه مقطعي مبتني بر جمعيت، به وسيله نمونه ‌گيري خوشه ‌اي طبقه بندي شده تصادفي از جمعيت شهري مشهد نمونه ‌گيري به عمل آمد. 4453 نفر جهت شركت در مطالعه انتخاب شدند که 4.70% در مطالعه شرکت کردند. عيوب انكساري در افراد 15 سال و کمتر بوسيله رفركشن سيكلوپلژيک و در افراد بالاي 15 سال توسط رفرکشن غير سيکلوپلژيک اندازه‌ گيري شد.
نتايج: در افراد 15 سال و کمتر شيوع نزديک ‌بيني و دوربيني به ترتيب %3.64 (%95 Cl 2.19-5.09) و 27.4 (%95 Cl 23.72-31.09) بود، اين اعداد در افراد بالاي 15 سال %22.36 (%95 Cl 20.06-24.66) و %34.21 (%95 Cl 31.57-36.85) بود. شيوع آستيگماتيسم و آنيزومتروپيا به ترتيب %25.64 و %5.84 بود. زنان بطور معني‌ داري آستيگماتيسم بيشتر (p=0.005) و آنيزومتروپياي کمتري (p=0.048) داشتند. با افزايش سن آنيزومتروپيا و آستيگماتيسم زياد مي ‌شود. در افراد بالاي 15 سال با افزايش سن دوربيني زياد مي ‌شود، در افراد مساوي يا کمتر از 15 سال نزديک‌ بيني زياد و دوربيني کم مي ‌شود.
نتيجه ‌گيري: مطالعه حاضر اطلاعات با ارزشي از عيوب انکساري مردم مشهد را در اختيار ما قرار داد. شايع ‌ترين مشکل انکساري دوربيني بود. علاوه بر افراد 5 تا 15 ساله، افراد مسن نيز داراي مشکلات انکساري بيشتري هستند که توجه به اصلاح اين عيوب در اين گروه ‌ها داراي اهميت است.

 نسخه قابل چاپ