مقالات اپيدميولوژي

مقدمه و اهداف: مهم ‌ترين راه پيشگيرى از بيماري سل تشخيص و درمان به موقع موارد بيماري است. اين مطالعه با هدف ارزيابي بهبود نظام مراقبت از طريق توانمندسازي گروه ‌هايي ازجامعه بر شناسايي موارد ابتلا به سل در شهرستان دره شهر انجام شد.
روش کار: اين مطالعه از نوع مداخله‌ اي بود، که آموزش دو گروه از جامعه (بستگان مبتلايان و مدارس) را در بر مي گرفت و اين افراد براي شناسايي و ارجاع بيماران به مراکز بهداشتي استفاده مي ‌شد. پس از يک سال از انجام مداخله، شاخص ‌هاي بيماريابي محاسبه و با استفاده از آماره والد و توزيع پواسن با اندازه شاخص ‌ها در سال قبل از مداخله مقايسه مي ‌گرديد. جهت مقايسه ميزان بروز سل بعد از مداخله با ديگر شهرستان ‌هاي استان از توزيع نمايي و لگاريتم ميزان بروز استفاده گرديد.
نتايج: پس از مداخله، ميزان بروز موارد اسمير مثبت از 1.5 درصد هزار به 2.35 درصد هزار افزايش يافت (P<001). همچنين اين شاخص با ميزان بروز محاسبه شده براي استان (8.8 درصد هزار) تفاوت معني‌ داري داشت (P<001). در طول مداخله 408 بيمار مشکوک، شناسايي شد که در مقايسه با سال قبل (137 مورد)، بيش از 297 درصد افزايش را نشان داد (P<001).
نتيجه ‌گيري: يافته ‌ها نشان داد با آموزش گروه ‌هايي از جامعه در زمينه اهميت بيماري سل و آموختن نشانه ‌هاي بيماري به آنان، مي ‌توان بازدهي نظام مراقبت را در شناسايي و درمان بيماران مبتلا به سل ارتقا بخشيد.

 نسخه قابل چاپ