مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

روش هاي خاك ورزي و مواد آلي بر توزيع و عمق ريشه و بنابراين بر جذب عناصر توسط گياه و رشد آن تاثير دارند. اين تحقيق در دو سال متوالي انجام گرديد. تيمارهاي خاك ورزي شامل شخم با ديسک سطحي + دو ديسک سطحي به عنوان كم خاك ورزي (عمق شخم 15 سانتي متر) و شخم با گاوآهن برگردان دار + دو ديسک سطحي به عنوان خاك ورزي مرسوم (عمق شخم 30 سانتي متر) مي باشند. هم چنين، سه سطح 0، 30 و 60 تن در هكتار كود گاوي به عنوان تيمارهاي ماده آلي به كار رفتند. تيمارهاي فوق در قالب طرح بلوک هاي خرد شده با سه تکرار و تحت کشت ذرت به مدت دو سال انجام شدند. براي تعيين خواص مرفولوژيک ريشه گياه، نمونه گيري توسط يك سيلندر درپوش دار از روي پشته انجام و طول و دانسيته ريشه اندازه گيري شد. نتايج نشان داد سيستم هاي خاك ورزي تاثير معني داري (p=0.05) بر طول و دانسيته ريشه ذرت در عمق (20-0) سانتي متري خاك داشتند. در تيمار کم خاک ورزي، طول و دانسيته ريشه در مراحل 9 و 11 برگي به طور معني داري نسبت به خاک ورزي مرسوم افزايش يافت، ولي عمق ريشه تحت خاك ورزي مرسوم به طور معني داري بيشتر از كم خاك ورزي بود. اين روند مربوط به وجود خاك نرم (خاک شخم خورده) در عمق پايين تري از سطح پشته در خاك ورزي مرسوم مي باشد. نتايج نشان داد كه كود دامي تاثير معني داري بر ويژگي هاي ريشه نداشت، اما عملكرد بيولو‍‍ژيك ذرت را افزايش داد.

 نسخه قابل چاپ