مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

حوضچه هاي رسوبگير از جمله سازه هاي ضروري است كه به منظور جدا كردن رسوبات معلق همراه جريان ورودي در ابتداي آبگيرهاي منشعب از رودخانه ها احداث مي شوند. مدل هاي زيادي براي طراحي اين حوضچه ها وجود دارند كه بعضا با اختيار كردن فرضيات ساده كننده منجر به نتايج غيرواقعي مي شوند. تعدادي از اين روش ها نيز چنان پيچيده اند كه يا تمايل به استفاده از آنها نيست و يا اينكه نياز به داده هاي زيادي براي اجرا دارند. در اين ميان روش هاي ديگري براي كاستن مشكلات فوق توسط تعدادي از محققين ارايه شده كه مبتني بر كارهاي آزمايشگاهي و يا تحليلي است. بدليل وجود مدل هاي متنوع و متفاوت تعيين مناسب ترين مدل مشكل مي باشد. از اينرو در اين مطالعه با معرفي اين روش ها، عملكرد آنها با استفاده از داده هاي آزمايشگاهي و صحرايي مورد ارزيابي قرار گرفته است. براي رسيدن به اين هدف در فلومي به ابعاد 8 متر طول در 3/0 عرض و 5/0 متر ارتفاع براي سه غلظت متفاوت ورودي سه دبي و سه عدد فرود مختلف آزمايشات انجام شد. و نيز اندازه گيري هايي در كانال بتني با ابعاد 200 متر طول و عرض و عمق 1 متر براي سه دبي و غلظت هاي مختلف انجام گرفت و سپس راندمان هاي تله اندازي روش هاي مختلف با اين داده ها محاسبه و با مقادير اندازه گيري مقايسه شدند. نتايج نشان مي دهند كه مدل سومي و تياقي راندمان حوضچه را زياد نشان مي دهد. ضمن اينكه مشخص شد تخمين هاي راندمان اين مدل حساسيت زيادي به پارامتر هاي ورودي دارد. بررسي شاخصه هاي آماري، مشخص مي كند كه راندمان تله اندازي محاسباتي با مدل هاي كاوشنيكو و جين تطابق مناسب و بهتري نسبت به مدل هاي راجو و گارد، با داده هاي اندازه گيري شده دارند. همچنين در اين مطالعه ضريب بكار گرفته شده در مدل جين به منظور حداقل نمودن خطاي براورد راندمان تله اندازي در حوضچه هاي رسوبگير آبياري تعيين گرديد.

 نسخه قابل چاپ