مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

استفاده از کم آبياري به منظور صرفه جويي در آب و همچنين اعمال حداقل ضريب آبشويي در طول فصل آبياري و يا حتي در سراسر چندين فصل آبياري باعث انباشته شدن املاح در منطقه ريشه مي شود. طبيعتا وقتي از آبهاي با کيفيت کم مثل پسابها و يا آب هاي نامتعارف استفاده مي کنيم وضع بدتر هم مي شود. در چنين شرايطي گياهان به طور همزمان تحت تاثير تنش شوري و كم آبي قرار مي گيرند. در زمينه چگونگي پاسخ گياهان به تنش همزمان شوري و خشکي و سهم هر يک از آن ها در کاهش جذب آب مدل هاي رياضي متعددي وجود دارد. مدل هاي جذب آب در شرايط تنش همزمان به سه دسته جمع پذير، ضرب پذير و مدل هاي مفهومي تقسيم بندي مي شوند. از آنجايي که بيشترين مقدار آب مصرفي در مناطق خشک و نيمه خشک صرف تعرق مي شود، کارآيي مدلهاي شبيه سازي پيش بيني حرکت آب و املاح تا حد زيادي به توانايي آنها در پيش بيني تعرق بستگي دارد. در اين مطالعه شش تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپي وان گنوختن (جمع پذير و ضرب پذير)، ديرکسن و آگوستيجن، وان دام و همکاران، اسکگز و همکاران و همايي با استفاده از داده هاي گل خانه اي گوجه فرنگي مورد ارزيابي قرار گرفت. آزمايش در قالب طرح کاملا تصادفي با هشت سطح شوري (75/0، 5/1، 5/2، 5/3، 5/4، 6، 8 و 10 دسيزيمنز بر متر) انجام شد. سطوح خشکي به صورت تغييرات پتانسيل ماتريک و در طول دور آبياري اعمال مي شد. نتايج نشان داد که در شرايط عدم وجود تنش شوري همه مدل ها برازش خوبي با داده هاي اندازه گيري شده داشتند. همچنين نتايج نشان داد در شوري هاي کم واکنش گياهان به تنش همزمان شوري و خشکي جمع پذير است در حاليکه در شوري هاي بالاتر از 5/3 دسيزيمنز بر متر مدل هاي ضرب پذير برازش بهتري دارند. از ميان مدل هاي ضرب پذير مدل مفهومي همايي و مدل اسکگز و همکاران برازش بهتري دارند.

 نسخه قابل چاپ