مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

به منظور برآورد تبخير - تعرق پتانسيل گياه مرجع(ETo)  معادلات مختلفي ارايه شده است که دقت هر يک از اين روش ها با توجه به پارامترهاي مورد استفاده و شرايط اقليمي منطقه متفاوت مي باشد. بنابراين ضروري است در هر منطقه، معادله مناسب انتخاب شود. انتخاب سطح احتمال وقوع حداكثر نياز آبي يكي از پارامترهاي ضروري در طراحي سيستم هاي آبياري محسوب مي شود. از اين رو در تحقيق حاضر سعي شد تا مقادير ETo روزانه از روش هايي موسوم به دمايي، تشعشعي و استاندارد محاسبه و پس از رسم نمودارهاي احتمالاتي آن ها و تعيين زمان وقوع دوره هاي حداكثر ETo و ETp با طول دوره هاي مختلف، منحني هاي مورد نظر براي سطوح مختلف احتمالاتي بدست آمد. سپس اين مقادير با توجه به معادله برآورد ETo مقايسه شده و نتايج آن ها مورد بررسي قرار گرفت. بررسي ها نشان داد كه : براي سطوح احتمالاتي بيشتر از 50%، با افزايش دور آبياري مقدار ميانگين ETo روزانه كاهش مي يابد. از سوي ديگر براي سطوح احتمالي مختلف، روش جنسن-هيز  (J-H) مقدار ETo بيشتري را از روش هارگريوز - ساماني (H-S) نسبت به روش استاندارد برآورد مي نمايد. اين اختلاف براي دوره 3 روزه بيشتر از دوره 5 روزه بود. بعبارت ديگر روش  H-S مقادير نزديكتري به روش استاندارد برآورد كرده است. همچنين روش H-S براي محصولات گندم و جو مقدار ETc بيشتري را نسبت به روش J-H برآورد نموده، در حاليكه روش J-H براي محصولات پنبه، سويا و برنج مقدار  ETcبيشتري را برآورد نمود. با افزايش سطح احتمال مقدار ETc در محصولات گندم و جو براي هر دو روش J-H و H-S افزايش مي يافت، در حالي كه براي محصولات پنبه، سويا و برنج نتايج متفاوتي بدست آمد به نحوي كه با افزايش سطح احتمال، اختلاف مقدار ETc محاسبه شده از روش هارگريوز - ساماني با روش استاندارد كم بوده و روش جنسن - هيز روند افزايشي را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ