پاسخ به:مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)
پنج شنبه 11 خرداد 1391 10:29 AM
| 11 : آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي) خرداد و تير 1389; 24(2):306-316. |
| تاثير سطوح مختلف يک پليمر سوپرجاذب (superab A200) و شوري خاک بر ظرفيت نگهداشت آب در سه بافت شني، لومي و رسي |
| سيد دراجي سهيلا*,گلچين احمد,احمدي شروين |
| * دانشکده کشاورزي، دانشگاه زنجان |
|
بخش کشاورزي عمده ترين مصرف کننده منابع آب در کشور ما مي باشد. يکي از راهکارهاي افزايش بازده آبياري و استفاده بهينه از بارندگي در مناطق خشک و نيمه خشک استفاده از پليمرهاي سوپرجاذب است. پليمرهاي سوپر جاذب مي توانند آب حاصل از آبياري و بارندگي را جذب کرده، از فرونشت عمقي آن جلوگيري کنند و کارايي مصرف آب را افزايش دهند. به منظور بررسي تاثير سطوح مختلف پليمر سوپرجاذب superab A200 بر ظرفيت نگهداري آب و تخلخل خاک در خاک هايي با شوري و بافت مختلف سه آزمايش فاکتوريل درقالب طرح کرت هاي کاملا تصادفي با سه سطح شوري (شوري اوليه: شاهد،4 و 8 دسي زيمنس بر متر) و سطوح پليمر (0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد وزني) در سه تکرار به صورت جداگانه در سه خاک با بافت مختلف (شني، لومي و رسي) انجام شد. کاربرد 6/0 درصد وزني پليمر در شوري اوليه خاک شني و لومي ميزان آب قابل استفاده گياه را به ترتيب 20/2 و 20/1 برابر نسبت به شاهد افزايش داد. بنابراين، مصرف پليمر در خاک و مخصوصا خاک هاي شني مي تواند با افزايش ظرفيت نگهداري رطوبت و کاهش شوري خاک باعث موفقيت برنامه هاي آبياري در مناطق خشک و نيمه خشک گردد. |
| كليد واژه: بافت خاک، شوري، پليمر سوپرجاذب، آب قابل استفاده گياه، تخلخل خاک |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
