مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

جنوب شرق ايران كه شامل استان هاي سيستان و بلوچستان، كرمان، يزد و هرمزگان است در خود، بيابان وسيع لوت را جاي داده و از گرمترين و خشكترين نواحي كشور مي باشد. تعداد كم و عدم يكنواختي در پراكندگي ايستگاه هاي هيدرومتري از شاخصه هاي اين منطقه بوده و مساله ديگر، وجود داده هاي كوتاه مدت در اين منطقه و در نتيجه وجود حوضه هاي آبخيز فاقد آمار است. با بازسازي و تطويل آمار در اين منطقه، حداكثر امكان داشتن تعداد 43 ايستگاه هيدرومتري با داده هاي 20 ساله و تعداد 10 ايستگاه با داده هاي دوره 30 ساله فراهم شده است. از طرفي در هيدرولوژي براي برازش توزيع هاي آماري بر بارش و رواناب، حداقل به داشتن يك دوره 30 ساله و بيشتر داده اشاره شده است، لذا به منظور بررسي و تحليل روش هاي مختلف برآورد سيلاب در حوضه هاي فاقد آمار و ارايه روابط مناسب در زير حوضه هاي آبخيز جنوب شرق ايران، نخست داده ها و اطلاعات هواشناسي، آبشناسي و ويژگيهاي اکولوژيکي جمع آوري و مورفومتري زيرحوضه ها اندازه گيري گرديد. آزمون همگني بر روي داده ها صورت گرفته و نسبت به تکميل آنها در دوره 20 سال اقدام شد. به کمک روشهايي نظير شاخص سيلاب، تحليل خوشه اي و رگرسيون چند متغيره، با استفاده از ويژگيهاي فيزيوگرافي و گشتاورهاي متعارف و خطي، گروه زير حوضه هاي همگن تعيين شد. توزيع هاي احتمالاتي مرسوم آزمون شده و در نهايت توزيع احتمالاتي غالب منطقه توزيع لوگ پيرسون تيپ 3 تعيين گرديد و بر اساس آن دبي اوج با دوره بازگشت هاي مختلف برآورد و مدل هاي رياضي توليد شد. سپس مدلهاي بدست آمده با استفاده از سه زير حوضه ديگر که در پيدايش مدل هاي رياضي مشارکت نداشته، آزمون شدند. در نهايت مناسب ترين روابط رياضي براي برآورد دبي سيلابي در دوره بازگشتهاي مختلف در حوضه هاي آبخيز فاقد آمار در منطقه جنوب شرق ايران بدست آمد.

 نسخه قابل چاپ