مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

به منظور پيشگيري از آبشستگي گسترده ناشي از جريان پرسرعت خروجي در پايين دست سازه هاي هيدروليکي مانند دريچه هاي کشويي، معمولا از يک کف بند صلب استفاده مي شود. اگرچه وجود کف بند تا حد زيادي منجر به حفاظت بستر مي گردد، اما به علت مستهلک نشدن کامل انرژي مازاد جريان، در انتهاي کف بند آبشستگي موضعي اتفاق مي افتد که شکل و ابعاد حفره آبشستگي تشکيل شده بايستي در طراحي ها پيش بيني گردد. در اين تحقيق، ابتدا مهمترين عوامل موثر بر فرآيند آبشستگي در پايين دست کف بند شناسايي و با استفاده از تحليل ابعادي بصورت بدون بعد تنظيم گرديدند. سپس 22 آزمايش با مدت زمان 12 ساعت، بر مبناي پارامترهاي بدون بعد بدست آمده از جمله پارامتر بدون بعد جديدي که در برگيرنده تاثير پارامترهاي مختلف است، در يک مدل آزمايشگاهي كه شامل يک دريچه کشويي و يک کانال مستطيلي به طول 9.0 متر، عرض 0.5 متر و ارتفاع 0.6 متر بود انجام شد. با استفاده از نتايج آزمايشگاهي، روابط و نمودارهاي بدون بعد جديدي براي محاسبه طول هاي مشخصه حفره آبشستگي از قبيل حداکثر عمق آبشستگي و محل وقوع آن، مقدار آبشستگي بستر در مجاورت کف بند، حداکثر گسترش حفره، فاصله افقي انتهاي کف بند تا تاج تلماسه و ارتفاع تلماسه ارايه و با مطالعات پيشين مقايسه گرديد. با توجه به وجود تشابه بين پروفيل هاي بي بعد حفره آبشستگي كه از آزمايش هاي اين تحقيق بدست آمد و با استفاده از رابطه ساده ارايه شده، مي توان شکل گودال را در شرايط مختلف تعيين کرد و براي کاهش خسارات احتمالي، اقدامات لازم را انجام داد.

 نسخه قابل چاپ