مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

از جمله روش هاي مرسوم طراحي سيستم هاي آبياري تحت فشار، مي توان به روش افت بار واحد (حداکثر گراديان هيدروليکي)، روش حداکثر سرعت جريان و روش درصد افت بار اشاره کرد. در اين مطالعه، يک الگوريتم دو مرحله اي براي طراحي سيستم هاي آبياري تحت فشار معرفي شده و در محيط برنامه نويسي LINGO توسعه داده شد. نتايج اين مدل در يک سيستم آبياري باراني فرضي شامل سه لوله آبرسان (منيفلد) با روش هاي فوق مقايسه شد تا عملکرد اين الگوريتم مورد ارزيابي قرار گيرد. نتايج نشان داد که الگوريتم بهينه سازي، به کاهش هزينه هاي يک سيستم آبياري کوچک تا بيش از 3 درصد و حصول يکنواختي توزيع مطلوب منجر مي شود. همچنين مشاهده گرديد که طراحي بر اساس معيار حداکثر گراديان هيدروليکي0.01 m.m^-1 ، به بالاترين مقدار يکنواختي توزيع منجر شده و پس از آن به ترتيب مدل بهينه سازي اقتصادي، روش حداکثر گراديان هيدروليکي 0.02 m.m^-1  و روش حداکثر سرعت مجاز قرار گرفتند. مقدار انحراف استاندارد دبي واقعي خروجي از هر آبپاش نسبت به دبي اسمي آبپاش هاي به کار رفته در سيستم، براي روش هاي طراحي بهينه سازي، حداکثر گراديان هيدروليکي 0.01 m.m^-1 ، حداکثر گراديان هيدروليکي 0.02 m.m^-1  و روش حداکثر سرعت مجاز، به ترتيب 0.1، 0.03، 0.05 و 0.12 ليتر در ثانيه برآورد شدند.

 نسخه قابل چاپ