مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

در اين پژوهش و طي يک دوره سه ساله (1381 تا 1383)، تغييرات عملکرد، خصوصيات کيفي و بهره وري آب گياه چاي و نتايج تحليل اقتصادي حاصل از اعمال تيمارهاي مختلف آبياري تکميلي در ايستگاه تحقيقاتي چاي فومن (استان گيلان) مورد بررسي قرار گرفت. تيمارها شامل چهار سطح آبياري باراني با دور 4، 8، 12 و 16 روز و يک تيمار بدون آبياري (شاهد) بودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از طرح آزمايشي بلوك هاي كامل تصادفي انجام شد. در دوره کم آبي سال هاي خشک (1381 و 1382) با کاهش دور آبياري، ميزان عملکرد، خصوصيات کيفي (درصد مواد جامد محلول در آب و پلي فنل هاي چاي خشک و ماده جامد برگ سبز) و کارآيي مصرف آب بوته هاي چاي افزايش مي يافت. مقايسه ميانگين دو سالانه عملکرد تيمارهاي دور آبياري 4، 8، 12و 16 روز طي دوره خشک نشان داد که اين تيمارها به ترتيب افزايش عملکردي معادل 74.5، 71.5، 67.4 و 59.4 درصد نسبت به تيمار شاهد داشته اند. نتايج ارزيابي اقتصادي نشان داد ميانگين نسبت درآمد به هزينه براي تيمارهاي دور آبياري 4 تا 16 روز و شاهد به ترتيب برابر 2، 1.74، 1.64، 1.43 و 1.5 حاصل گرديد. بر اين اساس، اگرچه در آبياري با دور کوتاه، هزينه ها افزايش مي يافت اما افزايش درآمد و سود حاصل از توليد برگ سبز بيشتر و با کيفيت مرغوب تر چاي، هزينه ها را جبران مي کرد. در سال هاي با توزيع بارندگي مناسب، بهتر است از دور آبياري طولاني مانند 8 تا 12 روز براي آبياري باغ هاي چاي استفاده گردد.

 نسخه قابل چاپ