مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

امروزه انرژي خورشيدي به عنوان يكي از مهمترين منابع تامين انرژي رايگان، پاك و عاري از اثرات مخرب زيست محيطي در موارد بسياري از جمله توليد برق، گرما و شيرين سازي آب هاي شور، مورد استفاده قرار مي گيرد. هدف از اين پژوهش، شناسايي نواحي پرتابش ايران به عنوان مناسب ترين مناطق بهره برداري از اين انرژي براي كاربردهاي مذكور است. به اين منظور ابتدا با استفاده از آمار ميزان ابرناكي 120 ايستگاه همديدي كشور، تعداد روزهاي با ميزان ابرناکي برابر صفر تا دو هشتم، به عنوان روزهاي پرتابش در دوره 1387-1368 شمارش شده و ميانگين ماهانه، فصلي و سالانه آن ها محاسبه گرديد. سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 16، معادلات همبستگي عرض جغرافيايي و ارتفاع از سطح درياي ايستگاه ها با ميانگين فصلي ( با R² برابر 0.81، 0.82 و 0.84 به ترتيب براي بهار، پاييز و زمستان) و سالانه (با R² برابر 0.78) تعداد روزهاي داراي کمترين ميزان ابرناکي محاسبه شده و به روش درون يابي Spline، پهنه بندي مناطق پرتابش کشور انجام شد. نتايج نشان داد که در دوره 20 ساله مورد مطالعه، بيش ترين روزهاي آفتابي در فرودين ماه متعلق به شهرستان بافت، در ارديبهشت ماه متعلق به شهرستان جاسک، در خرداد ماه مربوط به شهرستان ميناب، در تير ماه مربوط به دهلران، در مرداد ماه مربوط به ماهشر، در شهريور ماه مربوط به بوشهر، در مهر ماه متعلق به کنارک، در آبان و آذر ماه متعلق به چابهار، در دي و بهمن ماه متعلق به سراوان و در اسفند ماه مربوط به چابهار مي باشد. در مقياس فصلي نيز شهرستان هاي کهنوج، آقاجاري و چابهار به ترتيب در بهار، تابستان و پاييز و زمستان، پرتابش ترين مناطق کشور در اين دوره آماري بوده اند. همچنين مشاهده شد که 89 ايستگاه از 120 ايستگاه مورد مطالعه در طي سال هاي 1368 تا 1387، در بيش از 200 روز از 365 روز سال (بيش از 55 درصد روزهاي سال)، داراي آسمان صاف و آفتابي بوده اند و در نتيجه اغلب مناطق ايران از استعداد و قابليت بالايي براي استفاده از انرژي تجديدپذير خورشيدي، برخوردارند.

 نسخه قابل چاپ