مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

فرسايش خاک ها و انتقال رسوبات حمل شده موجب تهديد اراضي کشاورزي و محيط زيست، پر شدن مخازن سدها و کانال هاي انتقال آب، زه کشها و ... مي شود. از اين رو کنترل فرسايش بادي به خصوص در مناطق خشک و نيمه خشک، از اهميت ويژه اي برخوردار است. گرچه در سال هاي اخير استفاده از مواد پليمري مصنوعي، به منظور بهبود پايداري ساختمان، افزايش قطر خاكدانه ها و تثبيت خاک مورد توجه جدي قرار گرفته است اما در انتخاب يک پليمر به عنوان تثبيت کننده خاک در برابر فرسايش بادي، فاکتورهاي مهمي چون نوع پليمر، کارآيي آن در کنترل فرسايش بادي و آبي، ميزان استفاده، دوام در برابر عوامل محيطي و اثرات زيست محيطي آن مي بايستي لحاظ گردند. در اين تحقيق ابتدا پس از انجام آزمايشات مقدماتي بر روي نمونه هاي خاک، ماده پليمري با پايه پلي وينيل استات بر روي سه نوع خاک با بافت متفاوت اعمال شد. سپس اثر اين ماده پليمري در کنترل ميزان فرسايش بادي به صورت آزمايشگاهي در تونل باد ساخته شده، مورد بررسي قرار گرفت و نتايج با نمونه هاي تيمار شده با آب مقايسه گرديد. نتايج حاصل از آزمايشات فرسايش در تونل باد در شرايط باد با سرعت 26 متر بر ثانيه، نشان داد که اختلاف معني داري بين ميزان فرسايش بادي نمونه هاي خاک تيمار شده با ماده پليمري و نمونه هاي تيمار شده با آب وجود داشته و افزودن ماده پليمري پلي وينيل استات به ميزان 25 گرم در متر مربع، نسبت به نمونه هاي تيمار شده با آب، ميزان فرسايش بادي را در نمونه هاي ماسه بادي به صفر و در خاک با بافت متوسط و سنگين، حداقل 90 درصد کاهش داده است.

 نسخه قابل چاپ