مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

به منظور بررسي عکس العمل ارقام پاييزه کلزا به قطع آبياري در مراحل مختلف رشد، آزمايشي در سال زراعي 85-84 در ايستگاه تحقيقات کشاورزي کبوتر آباد اصفهان اجرا شد. اين آزمايش به صورت کرت هاي يک بار خرد شده در قالب طرح پايه بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار انجام شد. تيمارهاي آبياري در هفت سطح (D1: آبياري معمول يا آبياري پس از 80 ميلي متر تبخير از تشت تبخير کلاس A تا زمان رسيدگي، D2: قطع آبياري از مرحله ساقه دهي به بعد، D3: قطع آبياري از مرحله گلدهي به بعد، D4: قطع آبياري از مرحله خورجين دهي به بعد، D5: قطع يک آبياري در مرحله ساقه دهي و يک آبياري در مرحله گلدهي، D6: قطع يک آبياري در مرحله ساقه دهي و يک آبياري در مرحله خورجين دهي، D7: قطع يک آبياري درمرحله گلدهي و يک آبياري در مرحله خورجين دهي) در کرت هاي اصلي و دو رقم پر محصول کلزا (اکاپي و زرفام) در کرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد که اثر قطع آبياري بر ارتفاع گياه، تعداد خورجين در بوته، تعداد دانه در خورجين، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و روغن در سطح احتمال يک درصد معني دار بود و اثر معني داري بر درصد روغن دانه نداشت. پس از تيمار آبياري معمول، بيشترين عملکرد دانه و روغن به ترتيب توسط تيمارهاي D5، D6 و  D7حاصل شد که اختلاف آن با ساير تيمارهاي قطع آبياري معني دار بود. کمترين عملکرد دانه و روغن توسط تيمار قطع آبياري از مرحله ساقه دهي به بعد توليد شد. رقم زرقام به طور معني داري از نظر ارتفاع گياه، تعداد خورجين در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن نسبت به رقم اکاپي برتري داشت. بر اساس نتايج اين مطالعه جهت دستيابي به حداکثر عملکرد دانه و روغن در شرايط کم آبياري تيمارهاي قطع يک آبياري در مراحل ساقه دهي و گلدهي، قطع يک آبياري در مراحل ساقه دهي و خورجين دهي و قطع يک آبياري در مراحل گلدهي و خورجين دهي و رقم زرفارم در شرايط مشابه با مطالعه حاضر مناسب به نظر مي رسد.

 نسخه قابل چاپ