پاسخ به:مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)
پنج شنبه 11 خرداد 1391 9:22 AM
| 9 : آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي) مهر و آبان 1390; 25(4):776-785. |
| تعيين الگوي کشت بهينه همسو با مديريت منابع آب دشت مشهد-چناران |
| مجيدي نجمه*,عليزاده امين,قرباني محمد |
| * گروه مهندسي آب، دانشکده کشاورزي، دانشگاه فردوسي مشهد |
| با توجه به نامناسب بودن پراکندگي زماني و مکاني ريزش هاي جوي در ايران و پايين بودن راندمان آبياري در کشاورزي، آب به عنوان محدود کننده ترين عامل توليد در کشاورزي مطرح مي باشد. در مقاله حاضر الگوي کشت فعلي دشت مشهد-چناران مورد بررسي قرار گرفته و با جمع آوري داده هاي مربوط به سال 1388، با هدف کاهش مصرف آب، الگوي کشت بهينه و تقريبا بهينه تعيين شد. جهت دست يابي به اين هدف از برنامه ريزي خطي و برنامه ريزي ايجاد گزينه ها استفاده شد. نتايج برنامه ريزي خطي نشان داد در الگوي کشت بهينه، عليرغم به کارگيري تمام سطح زير کشت موجود و کسب بازده برنامه اي مشابه الگوي فعلي، ميزان مصرف آب کاهش يافته است که ناشي از ترکيب جديد محصولات در نظام توليد مي باشد. همچنين در حالت بهينه سطح زيرکشت محصولاتي چون چغندرقند، حبوبات و آفتابگردان به دليل مصرف بالاي آب و داشتن بازده برنامه اي کمتر، از الگوي کشت حذف شدند. الگوهاي تقريبا بهينه حاصل از برنامه ريزي ايجاد گزينه ها نشان دادند حتي با افزايش 5 و 7 درصد در مقدار آب مصرفي نسبت به حالت بهينه، تنها حداکثر 1.5 درصد بازده برنامه اي افزايش يافته است که به لحاظ اهميت تداوم استفاده از منابع آب و حفاظت از اين منبع با ارزش چنين برداشت اضافي توصيه نمي شود. با توجه به نتايج، به کارگيري الگوهاي بهينه سازي در تدوين الگوي کشت در دشت توصيه مي شود. |
| كليد واژه: الگوي کشت بهينه، مديريت منابع آب، برنامه ريزي خطي، برنامه ريزي ايجاد گزينه ها، دشت مشهد-چناران |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
