مقالات آب و خاك (علوم و صنايع كشاورزي)

داده ‌هاي ناقص دبي يكي از مشكلات پيش ‌روي متخصصان و طراحان پروژه ‌هاي منابع آب است و باعث بروز خطا در نتايج مطالعات طرح‌ ها شده و اجراي پروژه‌ ها را دچار مشكل مي ‌نمايد. در مناطقي كه ايستگاه ‌هاي هيدرومتري از نظر تعداد محدود مي ‌باشند اين مساله حادتر مي ‌باشد. بنابراين لازم است اين نواقص آماري به طريقي بر طرف گردد. روش ‌هاي متعددي براي تخمين داده‌ هاي گمشده وجود دارد. در اين پژوهش کارايي روش رگرسيون خطي فازي در مقايسه با روش ‌هاي رگرسيون خطي ساده، رگرسيون چند متغيره و روش محور مختصاتي و نسبت نرمال در مورد بازسازي دبي سالانه ايستگاه ‌هاي هيدرومتري حوضه آبريز کارون بزرگ مورد ارزيابي قرار گرفته است. در اين پژوهش با استفاده از روش حذف اعتباري در 27 ايستگاه هيدرومتري حوضه كارون بزرگ در قالب 11 گروه بازسازي پس از حذف عمدي داده ‌هاي مشاهده ‌اي دبي ايستگاه ‌ها، مقادير آنها از طريق روش ‌هاي ذكر شده برآورد گرديد و آماره جذر ميانگين مجذور مربعات خطا به ‌ترتيب براي روش ‌هاي ذكر شده برابر با 17.41، 16.05، 21.0، 119.6 و 17.6 به ‌دست آمد. بنابراين روش رگرسيون خطي ساده به ‌عنوان روش برتر در بازسازي داده ‌هاي دبي سالانه تشخيص داده شد. همچنين روش رگرسيون خطي فازي به‌ عنوان اولويت دوم جهت بازسازي داده ‌هاي دبي در اين حوضه شناخته شد.

 نسخه قابل چاپ