بانک مقالات علوم و فنون دریایی

ارتباط غذايي پرندگان ساحلي و آبزيان از جمله تركيب گونه اي، ساختارهاي غذايي و ارجحيت غذايي آنها و همچنين تركيب گونه اي كفزيان، ساختار بستر، دانه بندي رسوبات، ميزان كل مواد الي (TOM)، شاخص هاي زيستي و ارتباط بين ماكروفون هاي تشكيل دهنده غذاي پرندگان ساحلي در خوريات ماهشهر از آذر ماه 78 تا مرداد 79 (8 ماه) مورد بررسي قرار گرفت. براساس، 99 قطعه پرنده از دو خور دورق و زنگي شكار شد كه به 5 خانواده، 10 جنس و 14 گونه متعلق بودند. بيشترين درصد فراواني آنها بترتيب به تليله شكم سياه، سليم طوقي و آبچليك پا سرخ تعلق داشت. بعد از بررسي محتويات معده اين پرندگان مشخص شد كه بيشترين درصد فراواني شاخص هاي غذايي لبه ترتيب به خرچنگ جنس Eurycarcinus sp. شكم پايان، سوسك ها و دوبالان مربوط بود. تركيب گونه اي پرندگان در مدت بررسي نشان داد كه بيشترين فراواني در هر دو خور به تليله شكم سياه، سليم طوقي و آبچيك پا سرخ مربوط بود. اين سه پرنده به عنوان پرندگان شاخص خوريات در زمستان شناخته شدند. همچنين سليم طوقي كوچك از پرندگان شاخصي است كه در بهار براي توليد مثل به خوريات مذكور مي آيد. بستر مورد مطالعه در تمام خوريات گلي بود. شاخص شانون (1<H<3) در خورهاي مورد بررسي نشان دهنده آلودگي متوسط اين خوريات بود. غناي گونه اي براي پرندگان ساحلي در خور زنگي بيشتر از خور دورق مشاهده شد. بين تنوع پرندگان شكار شده و تنوع شاخص هاي غذايي همبستگي مثبت وجود داشت كه اين همبستگي مثبت در خورزنگي بيشتر از خور دورق مشاهده شد.

 نسخه قابل چاپ