بانک مقالات علوم و فنون دریایی

تاثير نگهداري کوتاه مدت (3، 6 و 9 ساعت) تخمکهاي يک ماده بالغ تاسماهي ايراني در خارج از بدن ماهي در محيط سلومي و محيط PSACF1 و در دماي 4^oC و 18^oC بر درصد لقاح، تفريخ و بدشکلي مورد مطالعه قرار گرفت. در اين آزمايش از يک مولد ماده و سه مولد نر رسيده استفاده شد. مولدان به روش رايج مورد تزريق قرار گرفتند و پس از جمع آوري اسپرم و تخمک، تخمکها فيلتر شدند. سلوم حاصل از آنها نيز براي آزمايشهاي مربوط به نگهداري تخمک مورد استفاده قرار گرفت. به منظور شبيه سازي مايع سلومي و طراحي محيط PSACF ترکيب 26 نمونه مايع سلومي استحصالي از 18 مولد ماده به طور جداگانه تجزيه شد، همچنين عوامل pH و فشار اسمزي براي هر نمونه تعيين و در نهايت محيطPSACF ساخته شد. اين آزمايش با 12 تيمار و 3 تکرار براي هر تيمار انجام شد. به منظور نگهداري تخمک از مقدارCC5 معادل 300 عدد تخمک براي هر ظرف استفاده شد که بعد از نگهداري به مدت 3، 6 و 9 ساعت براساس طرح آزمايش در محيط سلومي و محيط PSACF و در دماي 4^oC و 18^oC تخمکها لقاح داده شدند. تخمكها بعد از رفع چسبندگي به انکوباتور يوشچنکو منتقل شدند. درصد لقاح و تفريخ و لاروهاي بدشکل براي هر تکرار و تيمار تعيين شد.
نتايج نشان داد كه تاثير زمان و محيط نگهداري بر درصد لقاح تفريخ و بدشكلي معنادار بود (P<0.05). دماي نگهداري روي درصد لقاح اثر معناداري داشت (P<0.05) اما اثر آن بر درصد تفريخ و بد شكلي معنادار نبود (P<0.05). به طور کلي درصد لقاح و تفريخ با گذشت زمان نگهداري از 3 ساعت به 9 ساعت كاهش يافته و درصد بدشکلي افزايش مي يابد. آثار متقابل دما و زمان و محيط بر درصد لقاح، تفريخ و بد شكلي معنادار بود (P<0.05). در مجموع بهترين تيماري که از نظر درصد لقاح و تفريخ و بدشکلي براي اهداف نگهداري پيشنهاد مي شود، تيمار 3 (محيط PSACF + دما 3h+18^oc) مي باشد.

 نسخه قابل چاپ