پاسخ به:بانک مقالات علوم و فنون دریایی
جمعه 5 خرداد 1391 10:02 PM
| 1 : مجله علوم و فنون دريايي ايران پاييز و زمستان 1384; 4(3-4):1-11. |
| بررسي غلظت جيوه در پر 37 گونه از پرندگان ايران: تاثير سطح تغذيه، استراتژي تغذيه و جايگاه رده بندي |
| ذوالفقاري قاسم*,اسماعيلي ساري عباس,قاسمپوري سيدمحمود,حسن زاده كيابي بهرام |
| * گروه محيط زيست، دانشکده منابع طبيعي، دانشگاه زابل، زابل |
|
براي سنجش غلظت جيوه در پر پرندگان، پر 113 پرنده متعلق به 37 گونه از مناطق مختلف استان خوزستان تا خليج فارس بين تير و بهمن 1384جمع آوري شدند. اندازه گيري ميزان جيوه به وسيله دستگاه AMA 254LECO، استاندارد شماره ASTM, D-6722 انجام شد. تحليل آماري به وسيله نرم افزار SPSS انجام شد. مقادير جيوه در ارتباط با نوع غذا، استراتژي تغذيه و جايگاه رده بندي ارزيابي شد. براساس نتايج، مقادير جيوه پر در محدوده بين 0.073mg/kg تا4.48mg/kg قرار داشت و غلظت جيوه پر در بين تيره هاي مختلف تفاوت معناداري را نشان داد. بالاترين غلظت به پليكان سفيد (پليكانيان)، پس از آن پرستوي دريايي، كاكايي (كاكاييان) و لك لك سياه (لك لكيان) مربوط بود. ماهي خوركيان، مرغابيان، هدهديان، گلاريوليان و آبچليكيان بترتيب مقادير بعدي را نشان دادند. هوبره (تيره هوبره)، توكاي سياه (توكايان)، حواصيل، گاوچرانك و بوتيمار كوچك (حواصيليان) مقادير متوسطي داشتند، درحالي كه كفچه نوك (اكراسيان)، بلبل خرما (بلبل خرمايان)، داركوب معمولي (كوكويان) و ياكريم (كبوترسانان) كمترين مقدار جيوه را داشتند. تفاوت معناداري بين گروههاي مختلف سطوح تغذيه وجود داشت (P<0.001). برطبق موقعيت تغذيه، ماهيخواران (2.89mg/kg)، سپس خرچنگ و ماهيخواران (1.93mg/kg) بالاترين مقادير جيوه و بي مهره خواران كمترين مقدار جيوه را داشتند (0.85mg/kg). تحليل واريانس يك طرفه تفاوت معناداري را بين استراتژي تغذيه و غلظتهاي جيوه پر نشان داد (P<0.001). يك الگوي افزايش در مقادير جيوه از پرندگان غير رودخانه اي به پرندگان دريايي وجود داشت به گونه اي که مقدار جيوه پرندگان دريايي 3 برابر بقيه پرندگان بود. |
| كليد واژه: جيوه، پر، پرندگان دريايي، سواحل خوزستان، ايران |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
