بانک مقالات علوم و فنون دریایی

افزايش فعاليت ‌هاي کشاورزي در اطراف تالاب ‌ها و استفاده از آفت کش ‌ها‌ي آلي در مزارع منجر به آلودگي گسترده تالاب به اين مواد مي ‌شود. آفت كش ‌ها، تركيباتي با چربي دوستي بالا و پايداري زياد در محيط زيست هستند كه در زنجيره‌ غذايي تجمع پيدا مي‌ كنند. موجودات آبزي به خصوص ماهيان از مهمترين مسير‌هاي ورود اين آلاينده ‌ها به بدن انسان هستند. علاوه بر اين ماهي ‌يک شاخص مناسب براي ارزيابي آفت كش ‌هاي آلي كلره در محيط ‌هاي آبي مي ‌باشد. در اين مطالعه ميزان آفت کش ‌هاي آلي کلره در تالاب شادگان با استفاده از ماهيان کپور معمولي جمع آوري شده در پاييز 1386، توسط دستگاه گاز كروماتوگرافي ارزيابي شد. در بين آفت کش ‌ها، HCHs بيشترين غلظت (5.81 ng/g ww) و دي آلدرين (0.24 ng/g ww) کمترين غلظت را داشتند. در بين متابوليت ‌هايDDTs ، متابوليت(2.59 ng/g ww) p,p/-DDE  و در بين ايزومر‌هاي HCHs، ايزومر آلفا (5.37 ng/g ww) و در بين ايزومر‌هاي Heptachlor، ايزومر هپتاكلر (1.40 ng/g ww) داراي بيشترين غلظت بودند. طبق نتايج، مي ‌توان نتيجه گيري كرد در منطقه‌ تالاب شادگان به تازگي از HCHs و Heptachlor استفاده شده و از DDTs به تازگي استفاده نشده است. بر اساس نتايج، ميانگين غلظت آفت كش ‌هاي به دست آمده در كپور معمولي جمع آوري شده ميزان نواحي بسيار پايين تر از استاندارد‌هاي ارايه شده توسط سازمان‌ هاي مختلف مي ‌باشد.

 نسخه قابل چاپ