مقالات پژوهش هاي آماري ايران

در تحليل داده هاي فضايي، معمولا پيش گويي مقدار نامعلوم کميت مورد مطالعه در موقعيت هاي دلخواه از ناحيه بر اساس مشاهدات بدست آمده در نقاط نمونه گيري مورد نظر است. براي اين منظور با فرض معلوم بودن اندازه نمونه، لازم است يک طرح نمونه گيري به گونه اي انتخاب شود که بر اساس مشاهدات حاصل از آن بهترين پيش گويي در نقاط مورد نظر بدست آيد، که در اين صورت آن را، طرح نمونه گيري فضايي به منظور پيش گويي مي نامند. در اين مقاله، ضمن ارايه شيوه تعيين طرح بهينه، با استفاده از شبيه سازي، نحوه قرارگيري نقاط در آن ها مورد بررسي قرار گرفته و سپس، اثر تغيير پارامترهاي مدل بر اين گونه طرح ها ارزيابي شده است. در انتها براي يک مجموعه داده واقعي مربوط به ميزان عيار فلز روي، در ناحيه اي واقع در شهرستان خوي، طرح بهينه تعيين و با طرح اوليه مقايسه شده است.

 نسخه قابل چاپ