بانک مقالات علوم محیطی

تالاب گميشان كه در حاشيه جنوب شرقي درياي خزر قرار دارد، از ويژگيهاي بوم شناختي بسيار ارزشمندي برخوردار است. از آنجا كه اين تالاب، كه بخش عمده آن در كشور ما قرار دارد، ناشناخته مانده و نيز با توجه به نقش و اهميت زيادي كه زئوپلانكتون ها در زنجيره هاي غذايي اين تالاب دارند، اين مقاله به بررسي آنها پرداخته است. زئوپلانكتون هاي تالاب گميشان در 15 گروه متعلق به 5 شاخه شناسايي شده اند. تراكم اين جانوارن ذره بيني در 5 ايستگاه و طي 12 ماه پياپي، از طريق انجام نمونه برداري، شناسايي و مطالعات آزمايشگاهي و آماري مورد بررسي قرار گرفته است. تغييرات زماني زئوپلانكتونها تفاوتهاي قابل ملاحظه اي را نشان مي دهد. كمترين تراكم اين موجودات مربوط به بهمن و پس از آن دي ماه بوده است. در حالي كه در تابستان و اوايل پاييز تراكم اكثر گروه ها در بالاترين حد خود ملاحظه شد. ميانگين تراكم يكساله هر يك از 15 گروه زئوپلانكتون و همچنين حداقل و حداكثر تراكم آنها، كه با احتمال 95% در محيط هر يك از ايستگاهها و نيز در كل تالاب قابل مشاهده مي باشند، محاسبه و ارايه شده است. ضمنا براي هر يك از اين گروه ها، شاخص توزيع و همچنين چگونگي پراكنش فضايي افراد متعلق به جمعيت هاي آنها به تفكيك توزيع يكنواخت، يا لكه اي و يا تصادفي معرفي شده است. شاخص هاي تنوع نيز براي مجموعه زئوپلانكتوني موجود در محيط هر ايستگاه محاسبه گرديده است. بالاخره مواردي از تراكم و تنوع اين جانداران در تالاب گميشان، با محيط هم جوار درياي خزر، كه گوياي غناي اين تالاب مي باشد، مورد مقايسه قرار گرفته است. به طور كلي مي توان نتيجه گيري نمود كه اجتماعات زئوپلانكتوني زيستمند در تالاب گميشان به دليل تنوع مطلوب آنها از پيچيدگي و ثبات برخوردارند و لذا در پاسخ به تغييرات محيطي داراي توان لازم مي باشند.

 نسخه قابل چاپ