بانک مقالات علوم محیطی

برنامه ريزي تفرجي يكي از جنبه هاي مهم در چارچوب مديريت كلان و منطقه اي هر كشور محسوب مي گردد. انباشت رو به تزايد جمعيت در شهرها، تغيير الگوي سكونت، وجود طيف وسيعي از مشكلات زيست محيطي و اجتماعي در شهرها و سهم نسبتا قابل توجه اوقات فراغت در زندگي روزمره مردم از مواردي است كه امر توجه به تفرج و طرح ريزي و برنامه ريزي آن را در محيط شهري و فراشهري به طور جدي مطرح مي سازد. بنابراين، نظر به آسيب پذير بودن و حساسيت نسبتا بالاي مناطق طبيعي، كه به دليل دارا بودن منظرها و ارزش هاي زيبايي شناختي و‌آموزشي و غيره از تقاضاي بيشتري نيز جهت گذران اوقات فراغت برخوردارند، بررسي و تعيين ظرفيت برد تفرجگاهي اهميت خاصي پيدا مي كند.
تعيين ظرفيت برد براي تمامي منابع تفرجگاهي (اعم از انسان ساخت و طبيعي) نه تنها باعث حفظ ارزشهاي بالقوه آنها، به ويژه در عرصه هاي طبيعي مي گردد، بلكه عاملي موثر در ارايه يك تجربه تفرجي قابل قبول براي مراجعه كنندگان نيز هست. در مقاله حاضر، ظرفيت برد براساس فعاليت هاي تفرجي گوناگون و نيز نوع تفرجگاهها و قابليت هاي نسبي آنها مورد بررسي قرار گرفته است. اگر چه استانداردهاي موجود نمي تواند به عنوان الگويي مطلق براي كشور ما قابل استفاده باشد، اما مقايسه داده هاي موجود و ارزيابي آنها با شرايط مختلف طبيعي، اقتصادي و اجتماعي ايران مي تواند راهكار سودمندي را براي مديريت پوياي منابع تفرجگاهي در پيش روي ما قرار دهد. بسياري از مشاهده هاي ميدانه اي نشان داده است كه عدم توجه به اين امر مي تواند پايداري منابع تفرجگاهي را، حتي در كوتاه مدت، در معرض خطر جدي قرار داده و اين منابع را نيز دچار سرنوشت ساير مواهب خدادادي بنمايد كه مورد بهره برداري مستقيم اقتصادي قرار گرفته اند.

 نسخه قابل چاپ