بانک مقالات علوم محیطی

عليرغم محدود بودن منابع آب و خاك، غير منطقي انسان از سرزمين بر اين محدوديت، اثر دو چنداني داشته است. در اين پژوهش با توجه به حساسيت اكوسيستم هاي منطقه (كه جز جنگلهاي زاگرس مي باشد)، نحوه استفاده از سرزمين در زير حوزه دروغ زن در استان فارس در دو مقطع زماني (سالهاي 1369 و 1377) مورد بررسي قرار گرفت و كاربريهاي اراضي، بين دو مقطع زماني ياد شده، پايش گرديد.
براي اين كار نقشه كاربريهاي اراضي سال 69 و 77 با كمك نرم افزار (ايدرسي) با استفاده از داده هاي ماهواره لندست 5 (سنجنده (TM ، مربوط به همان سال تهيه شد. سپس اين نقشه ها و نقشه آمايش سرزمين زير حوزه دروغ زن (كه قبلا به روش تجزيه و تحليل سيستمي تهيه شده بود)، با استفاده از نرم افزار Arc/Info وارد محيط GIS شده و پايگاه داده براي آن ايجاد گرديد.
به منظور مقايسه كاربريهاي موجود زير حوزه با كاربريهاي بهينه پيشنهادي، مدلي از نوع مدلهاي پردازشي (Process based Models)  تهيه و به كمك اين مدل و زبان پرس و جوي ساختار بندي شده (SQL) در GIS، وضعيت استفاده از سرزمين براي هر دو مقطع زماني، معين و نقشه سازي گرديد. مقايسه اين نقشه ها نشان داد كه استفاده "ناپايدار" از سرزمين در سال 1377 در بيش از نيمي از زير حوزه نسبت به سال 1369 افزايش داشته و روند فزاينده مديريت غير منطقي آن موجب تخريب محيط زيست و فقر بيشتر اهالي شده است.

 نسخه قابل چاپ