پاسخ به:بانک مقالات علوم محیطی
چهارشنبه 10 خرداد 1391 10:10 AM
| 11 : محيط شناسي زمستان 1381; 28(30):107-107. |
| پايداري شهري و نگرش هاي اكولوژيكي: ضرورت بستر سازي مشترك براي كاربرد نظريه ها |
| مثنوي محمدرضا* |
| * گروه مهندسي طراحي محيط، دانشكده محيط زيست، دانشگاه تهران |
|
با شروع هزاره سوم، تخمين زده مي شود كه تقريبا نيمي از جمعيت جهان در مناطق شهري سكونت يافته باشند، يعني جاهايي كه بيشترين منابع را مصرف و بيشترين ضايعات و آلودگيها را توليد مي كنند. از سالهاي 1970 به بعد در مورد اينكه الگوهاي فعلي و رايج توسعه از يكسو، و رفتار و عملكرد انسان شهري از سوي ديگر، باعث بروز مشكلات زيست محيطي و اكولوژيك مانند افزايش گرماي زمين و گازهاي گلخانه اي، كاهش لايه اوزون، بارش بارانهاي اسيدي و دگرگونيهاي زيستي شده است يك توافق نظر كلي وجود دارد. به همين جهت كنفرانس ريو در سال 1992 با صدور قطعنامه زمين به اين نتيجه رسيد كه چنين الگوي توسعه اي در دراز مدت و بدون تغييرات اساسي، پايدار نخواهد ماند و تغييرات عمده و چرخش در جهت هاي فعلي بايد در جهت رسيدن به توسعه پايدار صورت بگيرد. در اين ميان نقش شهر و نواحي شهري به طور مستقيم و شهر سازي و ساخت فيزيكي آن به طور غير مستقيم و سهم آنها در ناپايداري موجود، به سرعت، توجه جدي محافل علمي و حكومتي و سياستگزاران را به خود جلب كرده است. توصيه ها بر اين است كه شهرها بايد به عنوان نقاط و كانونهاي اصلي براي حل مشكلات جهاني و دستيابي به توسعه پايدار مورد نظر و استفاده قرار گيرند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
