بانک مقالات علوم محیطی

اين مقاله ضمن اشاره به اهميت زبان در توليد، حفظ و تداوم فرهنگ و هويت در جامعه، به يكي از دست آوردهاي زبان فارسي در انتقال يك حوزه معنايي و نظام مفهومي مي پردازد. اين حوزه معنايي همانا بيان جهانشناسانه و فرهنگي فضاهاي سبز طراحي شده و ساخته شده توسط انسان است. براي ناميدن اينگونه فضاها در زبان فارسي از لغات متعددي استفاده مي شده است. مجموعه اين كلمات و معاني مرتبط با آنها يك انگاره ذهني - فرهنگي را ترسيم و تصوير مي كند كه در عين زيبايي، كارآمدي كاملي نسبت به اكو سيستم منطقه داشته است. در نهايت هدف اين مقاله آن است كه خواننده را با فرآيند فرهنگ سازي گذشته ايران در مورد فضاهاي انسان ساخت و از جمله فضاهاي سبز ساخته شده آشنا نمايد. از سوي ديگر اين مقاله درصدد نشان دادن روش متفاوتي در تفسير فضاهاي انسان ساخت گذشته در ايران است. شايد اين روش بتواند به شناسايي برخي از ناشناخته هاي نحوه نگرش نياكان ما به محيط زيستشان ياري رساند.

 نسخه قابل چاپ