بانک مقالات علوم محیطی

براي ارزيابي زيستگاه قوچ و ميش اوريال Ovis ammon arkal در پارك ملي گلستان، سه زيستگاه عمده گونه قوچ و ميش انتخاب شد. سپس در سه فصل بحراني؛ فصل پاييز (جفت گيري)، زمستان (زمستان گذراني) و بهار (بره زايي) از طريق مشاهده گله هاي قوچ و ميش اطلاعات لازم از قبيل شاخص هاي فيزيكي زيستگاه و شاخص هاي زيستي جانور جمع آوري شد.
شاخص هاي زيستگاهي اندازه گيري شده عبارت بودند از: پوشش گياهي، شيب، جهت، وضعيت هوا و دسترسي به منابع آبي.
شاخص هاي زيستي نيز شامل: تركيب سني گله هاي قوچ و ميش، نسبت جنسي گله ها، درصد بره زايي و تعداد قوچ و ميش در هر گله مي شد.
براي مقايسه و انتخاب زيستگاه مناسب و مطلوب، اطلاعات جمع آوري شده دسته بندي، وزن دهي و رتبه بندي شدند. بدين صورت كه ابتدا براي هر شاخص اندازه گيري شده با توجه به اهميت آن در چرخه زيستي قوچ و ميش اوريال يك وزن (ضريب) در نظر گرفته شد، سپس اين ضريب در اندازه به دست آمده براي هر شاخص (فيزيكي يا زيستي) ضرب شده و در نهايت امتياز كسب شده براي هر زيستگاه مشخص شد. با جمع بندي امتيازات كسب شده براي هر زيستگاه و مقايسه آنها با يكديگر، در نهايت معيار مطلوبيت زيستگاه مشخص شد.
زيستگاه سولگرد در بين سه زيستگاه انتخاب شده از نظر شاخص هاي فيزيكي و زيستي براي گونه قوچ و ميش اوريال به عنوان مطلوب ترين محل زيست انتخاب شد. زيستگاه آلمه و لهندر در درجات دوم و سوم قرار گرفتند.

 نسخه قابل چاپ