بانک مقالات علوم محیطی

جنگلکاري هاي خالص باعث کاهش حاصلخيزي خاک مي شوند و در نتيجه استمرار توليد، تامين نمي شود. از آنجايي که جنگلکاري هاي گونه هاي صنوبر مي تواند راهي براي کاهش برداشت از جنگل هاي طبيعي باشد، بنا بر اين لازم است که پيش از گسترش زياد اين گونه ها برنامه هاي خاصي براي آنها ترتيب داد. يکي از راه حل هايي که وجود دارد استفاده از جنگلکاري هاي آميخته با گونه هاي تثبيت کننده است. در اين بررسي، عناصر غذايي موجود در برگ هاي زنده و مرده دو گونه صنوبر دلتوييدس و توسکاي ييلاقي در جنگلکاري هاي خالص و آميخته، در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در نزديکي چمستان در شمال ايران بررسي شد. ازت موجود در برگ هاي زنده و مرده توسکاي ييلاقي بيشتر از صنوبر دلتوييدس و کلسيم موجود در برگ هاي زنده و مرده صنوبر دلتوييدس و منيزيم موجود در برگ هاي مرده صنوبر دلتوييدس، بيشتر از توسکاي ييلاقي بودند در حالي که فسفر و پتاسيم تفاوت معني داري نداشتند. برگ هاي زنده و مرده صنوبر دلتوييدس در تيمارهاي آميخته با توسکا، ازت بيشتري را در مقايسه با تيمارهاي خالص نشان دادند که بيانگر تاثير مثبت توسکاي ييلاقي در جذب ازت است. در مورد ساير عناصر، تغيير مهمي مشاهده نشد. در کل مي توان تاثير آميختگي توسکاي ييلاقي با صنوبر دلتوييدس را با توجه به شرايط و موقعيت جنگلکاري ها، مثبت ارزيابي نمود.

 نسخه قابل چاپ