بانک مقالات علوم محیطی

بسياري از روشها و ابزارهاي برنامه ريزي شهري و محيط زيست براي حصول شهرها و محلاتي پايدارتر به سوي  تهيه طرحها در مقياس محلي گرايش يافته اند. علاوه بر اين، از آنجاييكه فعاليت هاي جوامع تاثيرات مستقيمي بر محيط زيست دارد، بسياري از ديدگاههاي برنامه ريزي بر اين باور هستند كه تدوين طرح ها و برنامه هاي خوب با استفاده از مشاركت جامعه محلي امكان پذير مي گردد. اما بايد ديد كه جامعه چگونه مي تواند در جهت تامين هر دو نيازهاي انساني و محيط زيستي فعال شود.
در دو دهه اخير«طرح هاي محيط زيستي محلي» به عنوان يكي از كارآمدترين ابزارها براي تامين چنين نيازهايي ِشناخته شده است. البته بايد توجه داشت كه مداخله مردم در چنين فرايندي، حداقل در شرايط پيچيده شهرهاي امروز، به صورت خود به خودي به وقوع نخواهد پيوست. بلكه فعال ترين نوع مشاركت مردم در برنامه ريزي در جوامعي ديده مي شود كه فرايند و شيوه هاي مداخله آنها در تدوين طرح ها مورد توجه قرار گرفته و به دقت سازمان دهي شده باشد.
از سوي ديگر يك طرح محيط زيستي محلي مثل هر طرح ديگري تا زماني كه اجرا نشود نمي تواند به اهداف خود دست يابد. اين نكته مانع ديگري را براي ايجاد شهرهاي پايدار پيش مي آورد كه عبارت است از فقدان يك روش كاملا مدون براي اجراي طرح ها.
بنابراين، در اين تحقيق تلاش شده است تا روش شناسي نسبتا جامعي براي تهيه و اجراي «طرح هاي محيط زيستي محلي مشاركتي» شناسايي و تدوين گردد. روش شناسي مورد نظر از طريق تجزيه و تحليل و مقايسه چنين تجربياتي در ساير كشورها حاصل شده است.
اولين و مهمترين اصل در اين روش شناسي عبارت از تاسيس يك سازمان مستقل و قدرتمند محلي در هر محله يا شهر كوچك متشكل از انواع گروههاي ذينفع است، تا مستقيما در هدايت تغييرات محيط زندگي خود نقش داشته باشند. با ايجاد چنين سازماني تمامي مراحل و گامهاي بعدي تهيه و اجراي طرح هاي اجرايي مشاركتي در قالب ساختار سازمان و با استفاده از اعضا آن انجام خواهد شد.

 نسخه قابل چاپ