بانک مقالات علوم محیطی

تعيين شايستگي مرتع از موارد مهم در مديريت آن به شمار مي رود و شناخت عوامل موثر بر آن اهميت دارد. از آنجايي که تقريبا همه اجزاي اکوسيستم مرتعي در تعيين شايستگي تاثير مي گذارند و بررسي همه اين عوامل امکان پذير نيست، در اين تحقيق عوامل فيزيکي و پوشش گياهي مورد توجه قرار گرفتند. سه مدل توليد علوفه، منابع آب و حساسيت به فرسايش اجزاي مدل اصلي را تشکيل مي دهند. اين تحقيق با استفاده از روش فائو در بررسي و تعيين توانايي اراضي در محيط سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) در منطقه اي با وسعت 12/37977 هکتار و در موقعيت جغرافيايي ˝43، ^́36،˚50 تا ˝20، ^́53،˚50 طول شرقي و˝19، ^́5،˚36 تا ˝19، ^́19، ˚36 عرض شمالي در بخش مياني حوزه آبخيز طالقان (90کيلومتري شمال غرب تهران) به اجرا درآمده است.
نتايج حاصل از مدل نهايي شايستگي مرتع نشان مي دهد که از ميان خصوصيات فيزيکي، شيب، حساسيت سنگ و خاک به فرسايش و ارتفاع و از ميان خصوصيات پوشش گياهي، درصد پوشش گياهي، توليد علوفه، ترکيب گياهي، وضعيت و گرايش مرتع به صورت توامان در تعيين شايستگي مراتع منطقه تاثير دارند. محدود کننده ترين عوامل در تعيين شايستگي مراتع منطقه، شيب زياد، تبديل مرتع به ديمزارو رها کردن آن، چراي زودرس، وجود سنگ هاي حساس به فرسايش و کم بودن درصد پوشش گياهي اند. از سوي ديگر زياد بودن پوشش سطحي شامل پوشش گياهي، سنگ و سنگريزه، تعدد منابع آب دایمي، پراکنش مناسب منابع آب و حضور گياهان چند ساله از جمله عوامل مـوثر در افزايش درجه شايستگي مراتع منطقه به حساب مي آيند.

 نسخه قابل چاپ