بانک مقالات علوم محیطی

در اين پژوهش، تاثير مواد شيميايي منعقد كننده در آمايش لجن هضم شده در هاضم هوازي تصفيه خانه فاضلاب شهرك قدس (غرب) مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور مواد شيميايي منعقد كننده شامل پلي الكتروليت كاتيوني، كلرور فريك، آهك و آلوم با غلظت هاي مختلف به نمونه هاي لجن اضافه شده و سپس با انجام آزمايش هاي جار، مقاومت ويژه لجن نسبت به آبگيري، كل مواد معلق فرار، اكسيژن خواهي شيميايي و اكسيژن خواهي بيوشيميايي پنج روزه و كدورت روي آب جدا شده از لجن، مقادير غلظت بهينه هر ماده منعقد كننده اندازه گيري شده است. بر اساس نتايج به دست آمده، دامنه مقادير بهينه غلظت پلي الكتروليت كاتيوني، كلرور فريك، آهك و آلوم به ترتيب برابر با 15 تا 20، 420 تا 450، 650 تا 700 و 1150 تا 1300 ميلي گرم در ليتر بوده است. همچنين مقادير مقاومت ويژه لجن نسبت به آبگيري براي لجن خام و لجن آمايش شده با پلي الكتروليت كاتيوني، كلرور فريك، كلرور فريك همراه با آهك، آهك و آلوم، به ترتيب معادل 7.68´10¹³، 0.347´10¹³، 0.839´10¹³، 1.89´10¹³، 2.36´10¹³ و 2.52´10¹³ متر بر كيلوگرم به دست آمده است. از آنجايي كه با كاهش مقاومت ويژه لجن نسبت به آبگيري، عمل آبگيري از لجن آسانتر مي شود، مي توان نتيجه گيري كرد كه متناسب ترين مواد منعقد كننده براي آمايش لجن به ترتيب پلي الكتروليت كاتيوني، كلرور فريك، كلرور فريك همراه با آهك، آهك و آلوم است. براساس نتايج به دست آمده مقادير بهينه pH براي آمايش لجن با پلي الكتروليت كاتيوني، كلرورفريك، آهك و آلوم، به ترتيب در محدوده 7 تا 5/7، 5/5 تا 5/7، 9 تا 5/9 و 5/3 تا 5 است. با توجه به آزمايش هاي انجام شده و در دسترس بودن مواد منعقد كننده، كلرور فريك به عنوان ماده آمايش كننده لجن پايلوت، انتخاب شد. با اضافه كردن كلرورفريك با غلظت 440 ميلي گرم در ليتر به لجن خروجي از هاضم هوازي، زمان لازم براي خشك شدن لجن (توليد لجن با غلظت مواد خشك 45 درصد) در بسترهاي خشك كننده از 9 روز به 4 روز كاهش يافت. به عبارت ديگر چنانچه لجن ورودي به بسترهاي خشك كننده لجن، آمايش شود، سطح بستر مورد نياز متجاوز از پنجاه درصد كاهش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ