بانک مقالات علوم محیطی

فاضلاب منشا اصلي آلودگي محيط زيست در مقياس جهاني بوده و حدود 90 تا 95 درصد از فاضلاب هاي توليدي در جهان بدون هيچگونه تصفيه اي وارد محيط مي شود. توسعه صنايع پتروشيمي در سالهاي اخير، آن را به يکي از قطبهاي صنعتي کشور تبديل کرده که در آن فاضلاب متنابهي توليد مي گردد. براي تصفيه اين نوع فاضلاب از انواع فرآيندهاي بيولوژيکي هوازي و بي هوازي بهره گرفته مي شود. در اين پژوهش، راه اندازي يک راکتور هيبريد بي هوازي که فاضلاب پتروشيميايي را در شرايط مزوفيلي تصفيه مي کند، مورد بررسي قرار گرفته است. براي راه اندازي راکتور از لجن لخته اي يک راکتور UASB کارخانه لبني استفاده شده است. مطالعات به عمل آمده نشان داد که راه اندازي راکتور هيبريد براي تصفيه فاضلاب پتروشيميايي بدون خو دادن لجن موفقيت آميز نيست. پس از آنکه راه اندازي راکتور پس از پنج ماه ميسر نشد، خودادگي لجن به اين فاضلاب آغاز شد. در مرحله اول راه اندازي، فاضلاب مصنوعي ساخته شده از شير خشک به راکتور تزريق شد که بعد از 65 روز و با ميزان بارگذاري آلي معادل 2 kgCOD/m³.d و زمان ماند هيدروليکي 18 ساعت به راندمان حذف 77.8 درصد رسيد. در مرحله بعد بتدريج بر ميزان COD ناشي از فاضلاب پتروشيمي افزوده شد تا فاضلاب ورودي به راکتور بطور کامل مربوط به فاضلاب پتروشيمي باشد. بعد از 30 هفته، راندمان حذف COD در بارگذاري آلي 2 kgCOD/m³.d و زمان ماند هيدروليکي 18 ساعت به 70.3 درصد رسيد. در اين مرحله شرايط حاکم بر راکتور تا زمان رسيدن به شرايط پايدار هيدروليکي و اتمام دوره راه اندازي ثابت نگهداشته شد.

 نسخه قابل چاپ