بانک مقالات علوم محیطی

توسعه شهرنشيني و فعاليت هاي صنعتي در شهرهاي بزرگ منجر به تغييرات وسيعي در مشخصات فيزيکي سطح زمين، انرژي گرمايي آزاد شده، آلودگي هوا، تغييرات دما و ساير پارامترهاي هواشناختي مي شود و جزيره گرمايي شهري را ايجاد مي کند. در اين مطالعه تغييرات ناشي از آثار شهرنشيني روي وضع هوا و اقليم محلي در کلان شهر تهران بررسي شد. به اين منظور روند سري هاي زماني کميت هاي دماي کمينه، بيشينه و باد تهران (ناحيه توسعه يافته شهري) و ورامين (ناحيه کم توسعه يافته شهري) طي يک دوره چهل ساله (95-1956) مطالعه گرديد. رابطه بين شدن جزيزه گرمايي تهران با پارامتر جمعيت شهري و همچنين کميت هايي نظير باد و پايداري ايستايي جو، بررسي شده است. نتايج حاصله، بيانگر افزايش قابل ملاحظه روند دماي کمينه تهران در مقايسه با بيشينه آن است. همچنين روند افزايش ميانگين سالانه دماي کمينه در تهران تقريبا چهار برابر ورامين ld مي باشد. بيشترين تغييرات افزايشي براي ميانگين ماهانه دماي کمينه تهران و ورامين در ماه نوامبر (آذر) به ترتيب به مقدار C° 4.64 و C° 2.12 و کمترين تغييرات در فوريه (بهمن) به ترتيب به مقدار C°1.24  و C° 0.44 -  است. اختلاف ميانگين چهل ساله دماهاي کمينه تهران با ورامين در ماه سپتامبر بيشينه و در فوريه (بهمن) کمترين مقدار را دارد. اين اختلاف هاي فاحش در روند افزايشي دماي کميته تهران نسبت به ورامين بيانگر آثار شهري از جمله آزاد شدن گرماي دست ساز بشر و مصنوعي زياد و در نتيجه ايجاد جزيره گرمايي و تغييرات اقليم محلي در تهران مي باشد. علاوه بر آن به دليل گسترش شهر و ايجاد ساختمان ها و موانع، روند کاهشي مولفه شمالي بادهاي محلي تهران (مهرآباد) مشاهده گرديد. اين روند کاهشي سبب تقويب شدت جزيره گرمايي مي شود. همچنين نتايج بيانگر شدت قابل ملاحظه جزيره گرمايي تهران در مقايسه با شهرهاي بزرگ و صنعتي جهان مي باشد.

 نسخه قابل چاپ